Jet Black Sea

The Path Of Least Existence

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst: Nederland
Label: Freia Music
Website: http://www.ninestonesclose.com/
Luistermogelijkheid: http://youtu.be/4hBhCOk5-Ig
Tracklist
The Path Of Least Existence, Part I (8:32)
Outnumbered (8:25)
The Law Of Diminishing Returns (6:30)
Worst Case Scenario (6:11)
Cage Of Me, Part I (3:30)
Northern Exposure (4:19)
Cage Of Me, Part II (1:46)
The Jet Black Sea (7:30)
The Path Of Least Existence, Part II (10:36)
Adrian Jones: gitaar, basgitaar, gitaar-synthesizer
Michel Simons: programmering
The Path Of Least Existence (2013)

In de periode voor het opnemen van een album met het vernieuwde Nine Stones Close komt Adrian Jones geheel onverwacht voor de dag met het debuutalbum “The Path Of Least Existence” van Jet Black Sea. Wie zegt u…? Jet Black Sea (refererend aan het nummer Interstellar van Amplifier). We hebben het hier over de muzikale samenwerking van Jones met Michel Simons. Wie zegt u…? Michel Simons, geboren Limburger, thans woonachtig in Delft.

Hoe en waarom de heren muzikaal tot elkaar zijn gekomen vertellen ze zelf in dit interview. Maar dat het duo met Jet Black Sea ruimte in de overvolle markt heeft gevonden, staat voor mij na ontelbare luisterbeurten als een paal boven water. Maar wat is de muziek van Jet Black Sea nu eigenlijk?

Die mag met een gerust hart experimenteel worden genoemd. Daarnaast is deze donker, bij tijd en wijle zelfs aardedonker en zeker progressief, vooral dat. Maar bij vlagen ook ‘ambient’, doorregen met psychedelische en postrock-elementen en brute metalen uitspattingen. Niet eerder hoorde ik een album dat zo subtiel in elkaar steekt en wonderlijk klinkt tegelijk.

Gezongen wordt er niet. De woordloze naar Gregoriaans neigende zang op de beide delen van het titelnummer The Path Of Least Existence zetten je op het verkeerde been. Deze is namelijk gesampeld. Het zijn alleen de naar muziek vertaalde hersenspinsels van Jones en Simons. Zij nemen de luisteraar gedurende een uur mee op een wonderlijke reis langs muzikale thema’s en een bizar palet aan klanken en geluiden. Daar is vooral Simons voor verantwoordelijk. De man leeft zich uit in het nodige programmeerwerk en gebruik van samples. De info in de cd-hoes hierover bestrijkt maar liefst vier regels… Regelmatig treden eveneens levensechte maar ook gesampelde drums en percussie op de voorgrond (luister bijvoorbeeld eens naar Outnumbered en de spannend en mystiek klinkende intro van Worst Case Scenario). Voor de rest is het Jones die met zijn kenmerkende huilende en soms vervormde gitaarspel flarden van Nine Stones Close voorbij laat komen. De rest laat zich simpelweg niet duiden. Dat mag de luisteraar zelf uitvinden en bepalen.

De schijf telt negen afzonderlijk geïndexeerde nummers. Ze variëren in speelduur van een kleine twee tot een dikke tien minuten. Alle nummers vloeien in elkaar over. Want dit album is niets meer of minder dan één onafgebroken luisterervaring van bijna zestig minuten. Ik adviseer je die ervaring keer op keer te ondergaan. Alleen op die manier worden steeds meer muzikale details ontsloten. Daarbij is het bijna verplicht om dit album met een hoofdtelefoon te beluisteren. Of anders in een schemerige door kaarsen verlichte ruimte waar geen enkel geluid van buiten kan doordringen. Met het volume op hoog. Dat spreekt vanzelf.

Volledig passend in de geest van de muziek is het kleurrijke en abstracte artwork van Antonio Seijas (Marillion, Gazpacho, Nine Stones Close). “The Path Of Least Existence” mag met zijn donkere uitstraling nu al een fonkelend lichtpunt van 2013 worden genoemd.

Hans Ravensbergen

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.

Send this to a friend