Macre, JoeAlbum

Joe Macre is vooral bekend als de oorspronkelijke bassist van Crack The Sky. Vooral in de late jaren ’70 was deze Amerikaanse band populair en het blad Rolling Stone gaf aan hun titelloze eerste lp het predicaat ‘debuut van het jaar’. Macre was van 1975 tot 1990 en van 2004 tot 2009 onderdeel van deze band. Daarnaast heeft Macre als (sessie)muzikant met vele artiesten gewerkt. Als ik het lijstje zo zie valt me vanuit een prog oogpunt vooral Oliver Wakeman op.

Macre brengt nu met “Bullet Train” zijn eerste ‘echte’ soloalbum uit. Met progressieve of symfonische rock avant la lettre heeft het niet zo heel veel te maken. Macre heeft een garage omgebouwd tot studio en zijn muzikale vrienden uitgenodigd om een aantal nummers in te spelen die vooral te karakteriseren zijn als typische wat ruige Amerikaanse (Southern) rock. De nummers kenmerken zich door een livegevoel, dat ook bijvoorbeeld de platen van Lenny Kravitz kenmerken. Het gebruik van Hammondorgels en de wat ruige ietwat vuige gitaarpartijen slash solo’s doen de rest.

De vrienden die hij heeft uitgenodigd komen uit zijn voormalige band Crack The Sky en hard rock band 86 Bullets (Chris Elliot and Jerry Oxendine), terwijl Pete Hewlett met Billy Joel heeft gewerkt. De meeste nummers zijn door Joe Macre geschreven. Uitzonderingen zijn At The Roadhouse dat door Crack The Sky zanger John Polumbo is geschreven. Ook door Polumbo’s donkere memoriserende zang valt het nummer op. Echt een vreemde eend in de bijt is If I Only Had A Brain, een liedje uit de musical “The Wizard Of Oz”.

Het meest richting prog gaat het nummer Safety In Numbers dat Macre samen schreef met Rick Witkowski van Crack The Sky en door Gary Chappell, een voormalige zanger van deze band, wordt gezongen. De gitaarsolo van Chris Elliot klinkt gestileerder en minder vuig. Het refrein heeft een AOR/radiovriendelijke vibe. Het zal u denk ik niet verbazen dat dit nummer mij direct het meest aanspreekt.

Met een cover van Beatles-nummer Goodbye besluit Macre deze plaat. De stem van Pete Hewlett past heel goed bij de muziek. Beetje flauw om te zeggen, maar qua zeggingskracht overtreft deze songs met gemak alle nummers op dit album. Een mooie cover van een liedje van McCartney uit 1969, tijdloze muziek en dat zeg ik als niet eens een Beatles fan.

Als ik de balans opmaak kom ik tot de conclusie dat met name de link met Crack The Sky rechtvaardigt dat “Bullet Train” van Joe Macre te vinden is op Progwereld. Met progressieve of symfonische rock heeft zijn muziek niet zoveel te maken, op het nummer Safety In Numbers na. Of garageprog moet een nieuwe goede term zijn.