Lees, John' Barclay James Harvest - Album

In de jaren ’90 is het alles behalve gezellig bij Barclay James Harvest. John Lees en Les Holroyd kunnen elkaars bloed wel drinken en doen dat dan ook regelmatig. De meningen verschillen nogal over de kant die de band op wil. Holroyd pleit al jaren voor een commerciële richting, terwijl Lees het meer in de serieuze hoek zoekt. In 1998 verlaat Lees Barclay James Harvest dan ook en richt een eigen versie van de band op. Al een jaar later verschijnt “Nexus”, dit onder de naam Barclay James Harvest Through The Eyes Of John Lees. Toetsenist van dienst is Woolley Wolstenholme, de ex-klavierridder van BJH die zich tien jaar daarvoor al van de band had afgesplitst met dezelfde reden als Lees. Wat volgt zijn slechts enkele live-cd’s maar er is ook het nodige gehakketak in de rechtbank en dan is er nog de trieste zelfmoord van Wolstenholme in 2010. Uiteindelijk is daar “North”. Het siert Lees dat hij na al die jaren toch nog met een nieuw album is gekomen.

De stijl van dit negen nummers tellende album is eenvoudig te duiden, classic rock is het sleutelwoord. Zo is in de eerste paar tracks een onmiskenbaar Steely Dan-geluid te horen. De muziek heeft dezelfde jazzy gloed als die van de Amerikanen. Neem wat dat betreft het weinig enerverende openingsnummer If You Were Here Now of neem het eerste gedeelte van In Wonderland en constateer een relaxte sfeer. Halverwege het album komen ook enkele Eagles-invloeden naar boven. The Real Deal is een volvette rocker met een melodieuze gitaarsolo richting Santana en On Top Of The World is een prachtig, pastoraal werkje met een aura dat doet denken aan die van The Last Resort, het slotnummer van “Hotel California”. De melancholie in On Top Of The World is groots, maar wat wil je in een arrangement van gedragen piano en een blazersgroep met een cornet, eufonium en trombone.

Maar hoe zit het dan met het BJH gehalte van “North”? Nou, gedurende de hele plaat zijn er enkele overtones die doen denken aan de band van vroeger. Het orgelspel is lekker, de piano sprankelt en her en der zitten er strings in het arrangement. Nieuwkomer Jez Smith heeft het er maar druk mee. Handelsmerk van BJH is altijd al de zang geweest en ook “North” kent een grote vocale aantrekkelijkheid. Hoewel de stem van Lees een stuk lager is geworden, geeft hij er regelmatig een rauw randje bij cadeau. Een erg herkenbaar nummer dat zo op pak hem beet “Gone To Earth” had kunnen staan, is het lichtepische On Leave. De finale ervan laat trouwens onverbloemd horen dat Lees een lekker potje gitaar kan spelen. Een ander typisch BJH-kenmerk zit in Unreservedly Yours, het mierzoete refrein en reken maar dat John Lees nog weet hoe hij het glazuur van je tanden af moet  laten barsten. Met het titelnummer North en de afsluiter The End Of The Day komt dit album tot z’n eind. Het contrast is tekenend voor het album. Aan de ene kant is het melodieus en pakkend, aan de andere kant sfeervol en apart.

“North” is een plaat waar de Barclay James Harvest-fan niet schouderophalend aan voorbij kan gaan. Niet dat het zo hoogstaand is, maar gewoon omdat het oké is wat Lees en kornuiten laten horen.

Dick van der Heijde