John Young BandAlbum

Kukel. Wie opent z’n live-cd nu met een ballade? John Young heeft dat dus gedaan en het is echt waar. Gelukkig komt later op de schijf alles weer goed maar ik heb zeker drie extra luisterbeurten nodig gehad om de nare smaak van die zoete opening weg te spoelen. Het nummer in kwestie heet Significance en is afkomstig van de gelijknamige cd uit 2002 met daarop toegankelijke toetsengerichte symfo-pop. Dit album, dat destijds nou niet bepaald de boeken in ging als een spannend werkje, is op deze live-cd met vijf nummers ruimschoots vertegenwoordigd. Naast Significance zijn dat When I Was Young, Just One Day, Underside en Open Skies.

Een groot verschil met “Significance” is dat John Young het concert geeft met een heuse band. Deze bestaat uit John Jowitt op bas (IQ, Jadis), drummer Dave Stewart (Camel, Fish) en mijn persoonlijke favoriet Robin Boult (Fish) op gitaar. Tevens doen Jowitt  en Stewart de achtergrondzang. Mannen die het klappen van de symfonische zweep dus kennen. Voeg daar het kundige en zeer geroutineerde toetsenspel van John Young zelf toe, alsmede diens geweldige John Wetton-achtige stem en de ideale band om een flinke positieve por te geven aan de slappe nummers van ”Significance” lijkt geboren. Let wel: lijkt, want een matig nummer is en blijft een matig nummer, ongeacht wie het speelt. Het is de langdradigheid, zelfs op het amateuristische af, die de eerste helft van deze cd zo kenmerkt. Slechts tijdens de solo’s weet de band tot leven te komen. 

Met All Grown Up gaat het in ieder geval de goede kant op. Dit nummer toont aan dat John Young ook erg goed kan componeren. Het is één van de nummers die hij samen met John Wetton schreef en dat op diens cd ”Arkangel” prijkt. De gitaar en de toetsen vullen elkaar hier goed aan.

Met Unknown Soldier en Childhood’s End brengt John Young twee werkelijk fantastische nummers  die me doen afvragen waarom alle voorgangers niet van dit briljante niveau zijn. Beiden komen van de mini-cd “The Shape Of Things To Come” uit 2003 en staan garant voor ongeveer 23 minuten progplezier. Unknown Soldier kent veel variatie, zowel qua sfeer en tempo als wat betreft gitaar- en toetsensolo’s. De opbouw verloopt  zeer gelijkmatig met als hoogtepunt de broeierige samenzang in het Fly-so-high-stuk. Childhood’s End is een live-favoriet en dat kan ik goed begrijpen. Het heeft de kracht van een Jadis-nummer, gekoppeld aan de melancholie van Genesis van eind jaren ’70.

De goede lijn die de band nu vast heeft, weten de heren gelukkig door te trekken met het uitstekende Open Skies. Dit nummer is verreweg het beste van de vijf “Significance”-stukken en past hier dan ook perfect. De rol die de bas van John Jowitt erin vertolkt is groots. Ter afsluiting van het optreden wordt het instrumentale Kings gespeeld, dat bruist van de energie.

Het is niet slim om je cd-speler op repeat te zetten want wie heeft er na dit wervelende nummer nu zin in die slappe hap van het begin. Al met al is dit live-album een behoorlijke aanrader. Een cd die voor meer dan de helft gevuld is met echt geweldige muziek verdient het om als dusdanig te worden aangemerkt.

Dick van der Heijde