In 2008 bracht de Zweedse muzikant Jonas Lindberg zijn eerste ep genaamd “In Secret Pace” uit. Voor zijn tweede ep verzamelde hij vier andere muzikanten om zich heen en die plaat kreeg de naam “The Other Side”. Voor zijn eerste volwaardige album wilde hij opnieuw van deze muzikanten gebruik maken, vandaar de naam Jonas Lindberg & The Other Side. Voor dit album voegde hij overigens nog drie muzikanten aan het gezelschap toe.
Lindberg is van huis uit eigenlijk bassist, maar op dit album neemt hij ook een aantal toetsen- en gitaarpartijen voor zijn rekening. Voor mij is het de eerste kennismaking met de muziek van deze Zweden en ik moet zeggen dat het een bijzonder aangename is!
Liefhebbers van ijzersterke melodieën, krachtige zang en lekkere solo’s kunnen met dit album hun hart ophalen. De muziek is lekker ongecompliceerd en toegankelijk zonder dat het simplistisch overkomt. Opener Square One is meteen de prijspakker van het album. Na een liefelijke intro knalt de band direct uit de startblokken. Het eerste dat opvalt is de krachtige zang van Jonas Sundqvist. Wat een strot! Maar ook de zang van Jenny Sandgren mag er zijn. Het geheel voelt als een mix van Toto en Spock’s Beard. Na de eerste korte solo op toetsen, gevolgd door een puntige gitaarsolo ben je helemaal om.
Lost heeft een rustige opbouw, maar ontpopt zich ook al snel weer als een zalig nummer met een heerlijke gitaarsolo en weer die geweldige zang van Jonas Sundqvist. Hij moet af en toe behoorlijk aanzetten, maar dit lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Wanner je Peace Of Mind beluistert, heb je eerst het idee dat je naar een album van Moon Safari zit te luisteren. Het terugkerende toetsenthema doet sterk aan het nummer Heartland van hun landgenoten denken. Verder is ook dit weer een track met veel vaart en prima instrumentale uitstapjes.
De opbouw van On The Horizon is erg smaakvol. Je wordt langzaam aan helemaal in het nummer gezogen. Het toetsenspel is hier de bekende kers op de taart. Afsluiter Closer To The Sun swingt de pan uit en kent een mooie instrumentale finale. Jep, “Pathfinder” is een verrassend sterk album, dat een heel groot publiek zal aanspreken.
Maarten Goossensen