Rudess, JordanAlbum

Een van de meest bijzondere eigenschappen van muziek is het feit dat het troost kan bieden en mensen kan helpen met het verwerken van emotionele gebeurtenissen. Sommige muzikanten kunnen dit soort emoties op een zodanige manier in muziek omzetten dat het een universele boodschap krijgt. Echolyn’s Never The Same (van hun album “As The World”) en ook Camel’s The Hour Candle zijn daar van mooie voorbeelden. De tragedie van 11 september 2001 heeft ook al menig muzikant gedreven tot het schrijven van muziek. Dat zoiets ook tenenkrommende resultaten op kan leveren bewijst Jim Peterik (ex-Survivor) met zijn The Day America Cried.
Nee, dan is dit schijfje van Jordan Rudess een stuk beter te genieten. Deels live opgenomen, deels een studiowerkstuk laat de Dream Theater toetsenist horen dat hij nog meer kan dan 1,000,000 noten per minuut uitstoten.

Zo is er een aantal nummers die gedomineerd worden door synthetische harpklanken:: If I Could, Within, Mourning After en For You. Soms lichtjes ondersteund door zachte koorklanken ademen deze stukken een New Age-achtig sfeertje uit zonder dat je het muzikaal behang kunt noemen. Daarvoor is Rudess’ spel gewoonweg te interessant en weet hij de aandacht van de luisteraar goed vast te houden. Het is echter wel zo dat je na verloop van tijd gaat denken: “He.. weer die harp !!”. Deze klanken bieden toch te weinig verschillende mogelijkheden van expressie. Wat mij betreft had er nog wel een stuk van het kaliber One Voice op het album mogen staan want de koorklanken die Rudess uit zijn keyboard weet te toveren zijn bij vlagen soms niet van echt te onderscheiden.

Maar het leeuwendeel van het materiaal word toch wel gespeeld op piano. De ene keer volledig solo de andere keer met een subtiele elektronische begeleiding. A Step Beyond is daar van een mooi voorbeeld. Ondersteund door een zachte, bijna lounge-achtige beat treed een licht swingende Rudess voor het voetlicht. En ondanks het feit dat de meeste muziek ingetogen van karakter is laat hij hier horen dat hij een meer dan begenadigd pianist is. Wat dat betreft zou ik hem wel wat vaker op dit instrument bij Dream Theater willen horen. Heel verrassend is ook Outcast die me door de atmosferische synthesizerbegeleiding sterk doet denken aan de muziek van Vangelis voor de film “Chariots Of Fire”. En als we dan toch met vergelijkingen strooien: Speed As Light, met zijn exotische ritme, zou zo een stuk van Lyle Mays (toetsenist in de Pat Metheny Group) kunnen zijn.
Maar het zijn de stukken waar in Rudess alleen op de piano speelt die het meeste indruk maken. Met als hoogtepunt toch wel Lamb Chops waar hij een scala aan muziekstijlen laat horen in zijn variaties op het Amerikaanse kinderliedje “Mary Had A Little Lamb”.

Het mag hiermee duidelijk zijn dat je op dit album geen symfonische of progressieve rock zult aantreffen. Wat je wel krijgt is een cd gemaakt door een muzikant die op integere wijze en zonder vals sentiment voor zowel diegene die zijn omgekomen als voor alle achterblijvers een klein muzikaal monumentje heeft neergezet.

Christian Bekhuis