Het wiel staat voor het leven en beweging. De aarde draait constant rond, de wereld roteert en wij doen verschillende dingen om ons persoonlijke wiel te laten bewegen. Wij voeden het wiel met onze dagelijkse bezigheden. Dit is in grote lijnen het verhaal achter “Feeding The Wheel”, het vierde soloalbum van toetsenvirtuoos Jordan Rudess.
De laatste jaren geniet hij natuurlijk bekendheid als lid van Dream Theater, maar ook door zijn bijdrage aan het werk van Dixie Dregs en Liquid Tension Experiment. Momenteel is hij druk doende met het nieuwe album van David Bowie. Tussen al deze bezigheden door was er blijkbaar nog voldoende ruimte om dit soloproject op poten te zetten.
“Feeding The Wheel” herbergt een scala aan muzikale stijlen variërend van jazz en fusion tot klassiek en in mindere mate progressieve rock. De veelzijdigheid van Rudess komt op dit album volledig tot ontplooiing.
Na een kort gesproken intro opent de plaat met het Pat Metheny-achtige Quantum Soup. Een jazzy nummer met gitaarbijdragen van Steve Morse en John Petrucci. Het indrukwekkende drumwerk is overigens van Terry Bozzio die op vrijwel alle songs te horen is. Op het navolgende, relaxte Shifting Sands is het Rudess zelf die de elektrische gitaar ter hand neemt. De zevende track, Crack The Meter is één van de betere momenten. Hierin vechten de heren Rudess en Morse enkele boeiende duels uit. Ook de sterke baspartijen van Billy Sheehan mogen niet onvermeld blijven. Maar het hoogtepunt van deze schijf is toch wel het superbombastische Revolving The Door met spetterende gitaarsolo’s van John Petrucci. Ook de Keltisch aandoende melodieën zijn erg fraai. Na dit geweld is het tijd voor wat klassiek pianospel in Interstices. Afsluiter Feed The Wheel leidt deze cd naar een mooi einde. Een heftig en theatraal slot.
Ik denk dat vooral de echte toetsenfanaat veel plezier aan dit album zal beleven. De technische hoogstandjes zijn talrijk en de nieuwste snufjes op keyboardgebied zijn ruimschoots vertegenwoordigd op deze Feeding The Wheel.
Joost Boleij