JordsjoAlbum

Wie zou er niet willen afreizen naar Noorwegen, daar voor een tijdje de hele wereld met alle sores achterlaten, nieuwe inspiratie en energie opdoen om er dan weer fris tegenaan te kunnen? En hiervoor diep in de eindeloze Scandinavische wouden duiken?

Het luisteren naar het eerste officieel op cd uitgebrachte werkje van de Noors band Jordsjø kan deze ervaring behoorlijk dichtbij brengen. De geluiden zijn naast de Noorse natuur geïnspireerd op oude horrorfilms, Duitse synthesizermuziek uit de jaren ’70, Zweedse prog en fantasieverhalen. Toe maar! Jordsjø is overigens niet meer dan een duo. Håkon Oftung kan als multi-instrumentalist heel goed uit de voeten op toetsen, gitaar en fluit én hij zingt. Zijn kompaan Kristian Frøland neemt plaats achter de drumkit. Na enkele op cassette uitgebrachte demo’s is de tijd rijp voor een heuse release: “Jord”. En wat voor een!

De Noren verzorgen prachtige retro-prog die herinneringen bovenhaalt van oudgedienden Genesis, Camel en King Crimson en van iets recentere datum van  bands uit de buurt Wobbler en Änglagård. De teksten schijnen natuur-filosofisch van aard zijn. Dat geloof ik onmiddellijk, al valt dit niet te controleren. Mijn Noors is niet meer wat het ook nooit geweest is.

De zang dan maar meteen bij de kop gepakt. Dat is niet het meest imponerende deel van de inbreng van Oftung, maar toch past zijn stem bij de muziek. Zijn muzikale inspanningen zijn evenwel om door een ringetje te halen.

Opvallend is zijn  fluitspel, waar de cd mee opent en volgende nummers ook mee doorspekt zijn. Zeker in combinatie met de akoestische gitaar zorgt dit voor schitterende, heerlijk rustgevende passages. Maar Oftung trakteert ons ook op goed verzorgd elektrisch gitaarspel en ook op de klavieren toont hij zich een meester. Oftung werkt graag met thema’s die hij uitwerkt en terug laat komen. Flarden van pastoraal Genesis wisselt het dus af met wat steviger stukken – maar nooit wordt het echt heavy – die soms meer richting de jazzy klanken van King Crimson gaan. Een wat meer uptempo gespeeld rockstuk met fluit brengt ons in gedachten bijna onvermijdelijk bij Jethro Tull.

Het uit twee delen bestaande titelstuk Jord haalt het beste uit de heren naar boven. Afwisselende ritmes, met prima drumwerk van Frøland, de heerlijk meanderende dwarsfluit en uitstekend gitaarwerk zorgen voor een solide basis. Tel daar het uitgekiende toetsenwerk, waarbij zeker de Mellotron voor een retro-sfeer zorgt, bij op en we zijn in symfonische sferen beland. De muziek van het Noorse gezelschap heeft echter ook nadrukkelijk donkere en mysterieuze kanten. De passage in Jord II met fluit, akoestische gitaar en Mellotron vormt een hoogtepunt van de cd en zal menig symfomaan doen smelten. Dat geldt al evenzeer voor de vorstelijke synth-solo waarmee dit klasse nummer wordt afgesloten! La Meg Forsvinne laat een wonderlijk combinatie horen van ijle, scherpe hoge gitaarklanken en toetsen, met de stem van Oftung en alweer komt zo’n intermezzo van fluit en akoestische gitaar om de hoek kijken. Je krijgt hier eigenlijk geen genoeg van, maar net zo makkelijk schakelt Oftung over naar een jazz getint blokje. Alsof de 33 voorafgaande minuten al niet genoeg afwisseling hebben geboden brengen de Vikingen aan het slot nog een portie spacey instrumentale muziek te berde om helemaal te kunnen verdwalen in het uitgestrekte Noorse landschap. Met een geweldige synthesizersolo tot besluit geeft Oftung nog een knipoog naar volbloed toetsengrootheden als Jean Michel Jarre.

“Indrukwekkend” kan als etiket op de cd “Jord” van Jordsjø worden geplakt. In dik een half uur zorgt dit duo voor prachtige melodieuze passages, van ingetogen tot iets steviger, van heel melodieus tot licht jazzy en atmosferisch. Afwisseling is dus troef, maar toch is sprake van één geheel. De mooie melodieën herbergen goed uitgewerkte thema’s en we horen vakmanschap op alle bespeelde instrumenten. Het werd echt tijd dat de muzikale gedachtenkronkels van deze Noren hun weg naar het ronde schijfje zouden vinden. Klanken als deze blijven hangen en doen je verlangen naar meer.

Fred Nieuwesteeg