JornAlbum

Jørn Lande is een Noorse hardrockzanger die een stemgeluid heeft dat ergens het midden houdt tussen David Coverdale en Ronnie James Dio. Lande is waarschijnlijk het meest bekend van de bands Masterplan en Ark. Daarnaast is hij betrokken geweest bij diverse andere projecten, waaronder Avantasia en Ayreon’s 01011001, en maakte hij een drietal albums met Russell Allen (van Symphony X). Maar ook als soloartiest heeft hij een aardige discografie opgebouwd met veertien albums sinds de eeuwwisseling. Met “Symphonic” heeft Lande een collectie van nummers uit zijn rijke repertoire voorzien van klassieke orkestrale arrangementen en deze nummers opnieuw gemixt zodat  deze symfonische arrangementen beter tot hun recht komen.

Bij de opening van het album met I Came To Rock horen we deze orkestrale toevoeging direct goed. Het nummer heeft (nog) meer bombast gekregen, maar laat ook de originele elementen – zoals de gitaarsolo’s van Jimmy Iversen en Tore Moren – intact. De meeste nummers op dit album komen overigens van zijn meest recente album “Bring Heavy Rock To The Land”, maar ook zijn opvallende keuzes aanwezig, zoals Behind The Clown uit 2004, Burn The Flame van “Spirit Black” en Time To Be King van zijn band Masterplan.

Dat Jørn Lande een liefhebber is van Dio is natuurlijk geen geheim. In 2010 – kort na het overlijden van Ronnie James Dio – brengt Jorn een tributealbum uit voor deze rocklegende, met daarop – naast Dio covers – het eigen nummer Song For Ronnie James. Voor “Symphonic” kiest Jorn er echter voor om een ander Dio nummer op te nemen, Rock And Roll Children is dan ook speciaal voor “Symphonic” opgenomen. De vergelijking met het origineel uit 1985 is overduidelijk, hetgeen ook direct bewijst dat Jørn Lande één van de betere zangers van dit moment is. Ook de Black Sabbath (met Dio) cover The Mob Rules is een hoogtepunt van dit album.
Opvallend is dat Lande op het ene moment als de tweelingbroer van Ronnie James Dio lijkt te zingen met een echte Heavy Metal stemgeluid en het andere moment de meer bluesy rockstem van David Coverdale kan evenaren. Het nummer Black Morning is een goed voorbeeld van dit laatste.

Met “Symphonic” voegt Jorn op korte termijn een veertiende album toe aan zijn toch al grote discografie. Bij sommige andere recensies zie ik dan ook termen als ‘overmaat schaadt’. Maar mijn vermoeden is dat ons lezersbestand zeker niet alle albums van deze soloartiest in hun bezit hebben. Daarnaast is dit de eerste recensie van Jorn op onze site. Zeker voor de meer symfonisch ingestelde heavy metal liefhebbers is “Symphonic” een goed startpunt om meer van deze symfonische hard rockzanger te leren kennen.

Mario van Os