JourneyAlbum

Toen Steve Perry besloot om in 1996 Journey definitief te verlaten huilde menig Amerikaan krokodillentranen, want dit zou natuurlijk nooit meer goed komen met de band. Oké, het duurde even maar het kwam zeker wel weer goed met de Amerikaanse melodieuze rockformatie. Op een of andere manier weet bandleider en erkend Amerikaans stergitarist Neal Schon telkens weer een zanger op te snorren die als twee druppels water op Steve Perry lijkt. Dan heb ik het puur over het stemgeluid, want waar Steve Perry er uit ziet als de timmerman op de hoek zo lijken zijn vervangers rechtstreeks uit het modellenboek bij de herenkapper vandaan te komen. Of ze nu Steve Augeri, Jeff Scott Soto of de nieuwbakken Filippijnse zanger Arnel Pineda heten, het ziet er net zo glad en gelikt uit als dat de muziek van Journey bij tijd en wijle wel eens overkomt.

Laatst genoemde maakt met “Revelations” zijn zangdebuut voor Journey. Zoals al eerder in deze recensie aangegeven klinkt de goede man precies het zelfde als Steve Perry in zijn goede dagen. Muzikaal gezien is er ook erg weinig veranderd de laatste jaren. Journey kookt al een goede 30 jaar met groot succes hetzelfde recept. Melodieuze rocknummers (bekende hits: Wheel In The Sky en Don’t Stop Believin) wisselen met groot gemak de soms mierzoete ballades (o.a. Open Arms en Faithfully) af. Ook producer van dienst Kevin Shirley (werkte met alle grote rockgoden ter wereld waaronder Iron Maiden, Led Zeppelin, Metallica en Dream Theater) was al eerder bij Journey achter de draaiknoppen te vinden, dus ook vanuit die hoek konden we geen grote verrassingen verwachten.

Wat in elk geval wel voor een verrassing zorgt is de instrumentale track The Journey (Revelation). Het is voor het eerst sinds het in 1980 verschenen album “Departure” dat er weer eens een instrumentaal werkje op plaat wordt vereeuwigd. Het is vooral een one man show van oud Santana, Bad English en Soul Sirkus gitarist Neal Schon geworden. Verwacht geen eruptie aan toonladders tijdens The Journey (Revelation) maar lang geslepen aanslagen welke je meenemen op een gitaarreis langs vergezichten. Het is zelfs eerder fushion te noemen dan echt rock tijdens dit vijf en halve minuut durende nummer. Het is misschien wat lang geleden dat men bij Journey dit aandurfde maar het is zeker geslaagd te noemen. Wat minder geslaagd is de aanwezigheid van up-tempo rocker Faith In The Heartland op “Revelation”. Niet dat dit een slecht nummer is (integendeel zelfs), maar dit zelfde nummer was ook al terug te vinden op het vorige Journey album “Generations” uit 2005. Het lied is ietsje aangepast en uiteraard door een andere zanger gezongen, maar verder voegt het niks toe aan het origineel van een paar jaar daarvoor. Tot zover de opvallende zaken, de overige tien liederen voldoen precies aan de verwachting zoals je dat bij een willekeurige Journey plaat voorgeschoteld krijgt. Dus lekker rocken zonder echt heavy te worden en fijn zwijmelen bij de zwoele klanken van deze AOR grootheid.

Journey zal met “Revelation” geen nieuwe fans vinden maar er zullen zeker ook geen fanaten afhaken. Het bekende Journey recept wordt weer ingezet, enkel wordt het geheel afgemaakt met wat Filippijnse kruiden. Dus heb je al wat van deze band in je collectie en heeft je dat niet teleurgesteld dan zal deze cd dat ook niet doen. Ben je nog een nieuwkomer en wil je wel wat van deze Amerikaanse melodieuze rockformatie in huis halen dan kan ik de fantastische drie disc verzamelaar “Time3” of de klassieke  albums “Escape” en “Infinity” aanbevelen.

Sander Kok