Kaipa da Capo

10 februari 2017, Hedon Zwolle

Locatie
Poppodium Hedon Zwolle
Ingemar Bergman: drums, percussie
Tomas Eriksson: basgitaar
Lalle Larsson: toetsen, zang
Michael Stolt: zang, gitaar, toetsen
Roine Stolt: gitaar, zang
Skenet bedrar
Sist på plan
Det tysta guldet
Korståg
Dårskapens Monotoni
Lalle Larsson toetsensolo
En igelkotts död
Tonerna
Ankaret (Finale: Inget Nytt under solen)
Total förvirring

Na een desastreus, door haperende apparatuur geteisterd, optreden tijdens het Night of the Prog festival van 2015 en vervolgens de afzegging van het optreden in De Boerderij in datzelfde jaar als gevolg van de toevoeging van Roine Stolt aan de begeleidingsband van Steve Hackett, was het dan eindelijk zover: Kaipa Da Capo in Nederland voor twee optredens in De Pul (Uden) en Hedon (Zwolle).

Kaipa Da Capo is de door Roine Stolt geïnitieerde wederopstanding van het Zweedse Kaipa uit de jaren zeventig. De naam Kaipa is in handen van Hans Lundin, de voormalige maat van Stolt in het originele Kaipa, die onder die naam nog steeds met regelmaat albums uitbrengt die een modernere vorm van prog bevatten. Daarom paste Stolt de naam aan met de toevoeging Da Capo (vanaf het begin).

Het sterke ‘come-back’ album “Dårskapens Monotoni” uit 2016 en de recente heruitgaven van de originele Kaipa-albums uit de jaren zeventig vormen een mooi affiche voor de echte symfo-fan, zou je zo denken. Niets leek echter minder waar. Als gevolg van de geringe belangstelling werd het optreden in Uden gecanceld en kon men de gekochte kaartjes van De Pul meebrengen naar het mooie Hedon in Zwolle. Wie schetst onze verbazing bij aankomst in Zwolle? Het optreden is in de kleine zaal. Met zo’n zestig bezoekers is die gezellig gevuld. En ondanks het geringe bezoekersaantal hadden de heren van Kaipa Da Capo er zin in en gaven zij een mooie sfeervolle show.

De huidige bezetting van Kaipa Da Capo herbergt nog drie originele leden van het Kaipa uit de jaren zeventig: Roine Stolt, Tomas Eriksson en Ingemar Bergman, terwijl Stolt’s broer Michael de zanghonneurs waarneemt en de toetsen van Hans Lundin vakkundig worden ingevuld door Lalle Larsson (bekend van onder andere Karmakanic en Agents of Mercy). Larsson moest op het laatste moment Max Lorentz vervangen die als gevolg van een voetblessure thuis moest blijven.

De muziek van het Kaipa uit de jaren zeventig wordt veelal gekenmerkt door prachtige melodieën met veel folk-, maar vooral ook klassieke invloeden. De naam van onze Nederlandse trots van weleer, Focus, schiet bij beluistering menigmaal door mijn hoofd. In de huidige live-setting is die gelijkenis nog sterker, vooral bij nummers als Korståag en Ankaret. Maar ook een track als Det Tysta Guldet van het nieuwe album draagt diezelfde sporen. Stolt heeft zijn bewondering voor Jan Akkerman en Focus dan ook nimmer onder stoelen of banken gestoken.

Kaipa da Capo

Persoonlijk vond ik het jammer dat er naast Det Tysta Guldet alleen nog het titelnummer en het epische Tonerna van het nieuwe album werden gespeeld. Verder passeerde er vooral veel materiaal van de albums “Inget Nytt Under Solen” uit 1976 en “Solo” uit 1978 de revue. Het wat steviger uitgevoerde oude materiaal vormde nu een mooie eenheid met het nieuwe materiaal van “Dårskapens Monotoni”. Knap hoe Stolt en consorten met deze nieuwe composities zo dicht bij de stijl van de jaren zeventig zijn gebleven, zonder oubollig te gaan klinken.

Binnen deze, veelal instrumentale, muziek is veel ruimte voor het kenmerkende gitaarspel van Roine Stolt. Voor de liefhebbers was het dan ook smullen van de bovenste plank. Zijn broer schoot af en toe te hulp bij de mooie tweestemmige gitaarlijntjes. Daarnaast trok Lalle Larsson met zijn sublieme techniek de nodige aandacht met een mooie solo-spot en heerlijke Hammond-, Fender Rhodes- en Mellotronklanken. De ritmesectie legde een gedegen fundament voor dit instrumentale surplus.

Vocaal had Michael Stolt enige moeite in het openingsnummer, maar daar was in de rest van het optreden niets meer van te merken. Zijn vocale bijdragen werden af en toe met achtergrondvocalen ondersteund door zijn broer Roine. Sinds de beginjaren van The Flower Kings is deze Kaipa Da Capo-tour de eerste hereniging van beide broers op het podium.

Kaipa Da Capo is geen groots wereldschokkend project van Roine Stolt, maar het toont wel aan dat hij ‘zijn’ muziek uit de jaren zeventig nog steeds serieus neemt, er een nieuw hoofdstuk aan toevoegt, de band over de Zweedse landsgrenzen voert en tevens een paar ‘oude’ collega’s uit die tijd er een graantje van mee laat pikken. Dat siert hem.

Verslag en foto’s: Math Lemmen

Send this to a friend