Het is me daar een mooi stelletje, de vier Russen van Kalutaliksuak. Een bandnaam waarvan je tong na het uitspreken daarvan in een dubbele spagaat raakt. Een albumtitel die rijp lijkt voor een verfilming in 3D door Quentin Tarantino. Een viertal nummers waarvan de pakkende titels alleen maar verzonnen kan zijn door een zeer verwarde geest. En dan is daar ook nog de muziek…
Verdeeld over bijna vijf kwartier krijgt de luisteraar vier nummers voor de trommelvliezen die zeer experimenteel van aard zijn. Muziek waaraan de doorsnee luisteraar en liefhebber van progressieve rock geen touw aan vast kan knopen. Afwijkende maatsoorten die elkaar in hoog tempo afwisselen. Vervormde en vaak overstuurd klinkend gitaarspel. Buitenissig percussiewerk en fluitspel waarbij ik mij zelfs afvroeg hoe dit nobele windinstrument hier bespeeld wordt. En zo af en toe wordt er ook nog wat in een microfoon gebruld. Het mag de naam ‘zingen’ immers niet hebben. Het zijn voorwaar geen hapklare brokken die dit Russische kwartet de luisteraar voorschotelt. Omdat de vier nummers een rustige opbouw hebben die gaandeweg toewerken naar een climax, heb ik zelf de term ‘experimentele post-progrock’ maar bedacht.
Op de website van deze groep staat wat oud materiaal wat voor nop te downloaden is. Je kunt je deze moeite natuurlijk ook getroosten door eerst langs de MySpace website van Kalutaliksuak te surfen. Het neemt allemaal niet weg dat deze muziek slechts geschikt is voor een zeer select gezelschap fijnproevers. Het enige wat ik er aan overhield was dat de bandnaam een leuk alternatief is voor de tongenbreker ‘de kat krabt de krullen van de trap’.
Hans Ravensbergen
Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder