KamelotAlbum

Servië heeft het!

Wees gerust, U bent niet per ongeluk in een wervende reclamefolder van het Servische VVV beland; dit is slechts een recensie als vele andere. Het begint echter op te vallen dat het nog jonge land Servië, na alle Milosevic-ellende van de afgelopen jaren, in de eerste maanden van 2007 regelmatig erg positief in het nieuws komt. Eerst was daar de vrij verrassende overwinning van Servië op het Eurovisie Songfestival, een vreselijke liedjeswedstrijd die waarschijnlijk door weinigen onder U aanschouwd is. Overigens hebt U dan wel de adembenemende pauze-act met de cellisten van Apocalyptica gemist, maar dat terzijde. Vervolgens was daar de Servische invasie (ze kunnen het dus ook vreedzaam) van Roland Garros, het Franse Grand Slam tennistoernooi, waar zowel bij de dames als bij de heren de halve finale werd bereikt door iemand van Servische komaf. In het geval van de dames zelfs de finale. Maar ook op het gebied van het vervaardigen van videoclips kun je in Servië uitstekend terecht, zo bewijst Kamelot met de prachtige clip voor Ghost Opera. Deze is namelijk niet alleen in Servië geschoten, maar ook compleet vormgegeven door een team van Servische experts, het ICODE Team o.l.v. Ivan Colic. Met dit gezelschap heeft Kamelot inmiddels ook al een tweede video gedaan voor het nummer Human Stain, en die schijnt volgens de heren nog veel mooier, aparter en spectaculairder te zijn geworden. Dat zullen we nog wel eens zien!

Van Servië naar Duitsland is het slechts een kleine stap (of vliegreis) en in dat land, de plaats Wolfsburg om precies te zijn, heeft Kamelot zijn nieuwste album “Ghost Opera” opgenomen. Niet echt een verrassende keuze, want de laatste jaren zijn de mannen van Kamelot daar altijd te vinden als er een plaat gemaakt moet worden. Je hebt dan ook de keiharde garantie dat het team rond producer Sascha Paeth en Miro een sound weet neer te zetten die weinig te wensen overlaat. Dat is in het geval van “Ghost Opera” ook weer uitstekend gelukt. Door het in stand houden van deze samenwerking heeft Kamelot dus op safe gespeeld en de traditie voortgezet. Op andere vlakken heeft Kamelot wel gebroken met het nabije verleden. Zo is “Ghost Opera”, in tegenstelling tot zijn twee voorgangers, geen conceptplaat geworden, maar een album met tien op zichzelf staande stukken (plus een intro). Ook is in de rijke traditie van de talrijke gastmuzikanten flink het mes gezet. Op “Ghost Opera” zijn, naast het huiskoor van de Gate Studios, alleen de dames Simone Simons (Epica) en Amanda Sommerville (Aina) van de partij. Kamelot bestaat inmiddels wel uit vijf personen, omdat toetsenist Oliver Palotai zich tegenwoordig een vast onderdeel van de band mag noemen. Volgens gitarist Thomas Youngblood (wellicht een verre neef van Jaap ‘Vermist’ Jongbloed?) heeft echter niet hij, Oliver dus, maar Miro het grootste deel van de toetsen op “Ghost Opera” ingespeeld.

“Ghost Opera” wordt door vrijwel alle relevante media de hemel in geschreven en onophoudelijk geroemd, maar of dat wel terecht is mag betwijfeld worden. Het is zondermeer een goed album, zeker als je het vergelijkt met het gros van de andere releases in het genre van de progressieve power metal, maar je kunt moeilijk volhouden dat Kamelot zichzelf met “Ghost Opera” overtroffen heeft. De meeste nummers op de plaat klinken vooral heel erg Kamelot, zonder echt veel toe te voegen aan wat de heren al eerder hebben laten horen. Het is voortborduren op het succesvolle “The Black Halo” (2005), maar dan wel veelal met composities die minder tot de verbeelding spreken. Het is veilig, het is vertrouwd, het is Kamelot.

Het zal de grote, nog immer groeiende, schare fans een rotzorg zijn en de verkoopcijfers van “Ghost Opera” zullen die van “The Black Halo” waarschijnlijk weer gaan overstijgen, maar het kunstje van Kamelot begint toch wel een beetje voorspelbaar te worden. Misschien wordt het eens tijd om met een nieuwe producer in zee te gaan. Een echt frisse wind zou welkom zijn.

Joost Boley