KamelotAlbum

Tommy Karevik is een Zweedse zanger die voor het eerst mijn aandacht trok met de band Seventh Wonder. Toen in 2011 Roy Khan als zanger de band Kamelot verliet, was Karevik al snel één van zijn vervangers om in juni 2012 – net voor het verschijnen van “Silverthorn” – als vast bandlid aangekondigd te worden. In mijn recensie van “The Great Escape” maakte ik Arjen Lucassen er al op attent om deze zanger in de gaten te houden. Of dat geholpen heeft weet ik niet, maar op het album “The Theory Of Everything” speelt Karevik een grote rol als “The Prodigy”. En nu is er dan zijn tweede album samen met Kamelot.

Voor Kamelot is “Haven” het elfde album in hun 24 jarige bestaan en dus het tweede album waar Tommy Karevik zijn zangstem aan geeft. Op het vorige album was Karevik’s bijdrage nog beperkt en voorzichtig. Natuurlijk blonk zijn specifieke stem uit en gaf net dat stukje extra of om met Govert Krul te spreken: “het eindproduct krijgt door zijn inbreng toch een extra melodieuze impuls mee”. Die melodieuze impuls is nu nog verder uitgewerkt en Kareviks stemgeluid blijkt een waardevolle aanwinst voor deze prog-metalband. Govert haalde in het begin zijn recensie van “Silverthorn” al aan dat de muziek die Kamelot maakt, moeilijk ligt bij ons publiek en ook de bands moeten nog wennen aan het label ‘progressief’. Maar toch weet ik zeker dat veel van onze lezers deze muziek – en dan met name dit album – zullen waarderen, alhoewel ze het wellicht zelf nog niet weten.

“Haven” is minstens even stevig en powerful als zijn voorgangers, met veel bombastische passages en krachtige gitaarelementen, maar is anderzijds ook symfonisch, melodieus en progressief, met schitterende orkestrale arrangementen. Deze orkestrale arrangementen zijn onder andere te horen op het korte Ecclesia en het titelnummer Haven. En luister eens naar het melodieuze Here’s To The Fall. Karevik is hier wellicht op zijn best met sterke emotionele vocalen. De meeste nummers zijn full-tempo, maar er zijn zeker ook diverse rustpuntjes. Zoals Under The Grey Skies waar niet alleen Troy Donockley zorgt voor een schitterende intro, maar ook het uiterst gevoelige duet dat Karevik met onze eigen Charlotte Wessels (Delain) staat garant staat voor kippenvel. De symfonische kwaliteiten van Oliver Palotai komen op het gehele album goed tot zijn recht en zorgen voor een goed evenwicht met het gitaargeweld van Thomas Youngblood. Met name in Citizen Zero mogen we genieten van één van zijn solo’s.

Sascha Paeth staat wederom opgesteld als producer en hij staat garant voor de continuïteit in het geluid van Kamelot. Geen al te sterke wisselingen in de muziek, maar voortbordurend op de bekende succesformule, met hier en daar wat uitspattingen. Thomas Youngblood zorgt met zijn stevige gitaarwerk voor de krachtige power metal, dat nog eens wordt versterkt door de bombastische ritmesectie van Casey Grillo en Sean Tibbets. Revolution is misschien wel het hardste nummer dat Kamelot ooit gemaakt heeft en op Liar Liar wordt de heavy kant van Kamelot nog eens aangevuld met grunts van Alissa White-Gluz (bekend van Arch Enemy en ze deed ook al mee op het vorige album).

Met het verhaal achter “Haven” wil Kamelot een veilige haven bieden voor een wereld die volslagen uit de hand dreigt te lopen. Zowel technologisch als sociaal dreigt de wereld zichzelf voorbij te lopen. De boodschap die Kamelot aan zijn luisteraars wil geven is er eentje van hoop:  “every cloud has its silver lining”. Meer over deze verhaallijn lees je in het interview dat ik met Thomas Youngblood en Oliver Palotai mocht hebben.

Het elfde album van Kamelot is een zeer divers album geworden, met stevige metal, maar ook rustige melodieën, prachtige symfonische elementen en gevoelige passages. Vrouwelijke grunts, maar ook een prachtige kippenveltrekkende duet; sterke vocalen ondersteund door toetsen en orkestratie. Afwisselend gitaarwerk, variërend van vingervlugge metal tot gevoelige akoestische gitaar. Een aanbeveling voor een ieder waar het iets steviger voor mag zijn, maar waar symfonisch, melodieus en progressief ook belangrijk voor zijn. Een album dat veel van onze lezers zal verrassen.

Mario van Os