KanaanAlbum

De Noorse rockers van Kanaan hebben een reputatie opgebouwd als het gaat om psychedelische rock met flinke invloeden van vrije en experimentele jazz. En voorzien van stijlvol minimalistisch artwork staat ieder album garant voor een fijne trip.

Dit is muziek die je het beste zou kunnen beschrijven als het muzikale equivalent van de binnenkant van een lavalamp. Het vierde album, “Earthbound”, lijkt op het eerste gezicht een typisch Kanaan album te zijn… Tot de tweede track dan.

Met de anderhalve minuut durende Prelude wordt de luisteraar behoorlijk op het verkeerde been gezet. Vanaf een kalm meanderend riedeltje wordt het futuristisch gehalte langzaamaan opgevoerd en aangevuld met vervreemdende effecten. Op zich niet heel schokkend voor wie de band een beetje kent. De track eindigt echter met in ingehouden en lichtelijk beklemmende climax om de luisteraar vervolgens met volle bombast te katapulteren in Return To The Tundrasphere.

Vanaf dat moment is duidelijk dat Kanaan met dit album heeft besloten een zwaarder pad in te slaan waarbij het label Stoner de boventoon voert ten opzichte van zijn meer jazzy voorgangers. Toch is het album nog onmiskenbaar Kanaan. De eerdergenoemde vergelijking met de lavalamp blijft dan ook nog steeds overeind, hoewel het net even wat meer ‘on steroids’ klinkt; goede stonermetal met dreunende riffs en flink wat distortion en andere effecten. Heerlijk.

De acht tracks hebben ook elk een duidelijk eigen karakter, waardoor het album niet gaat vervelen en gelukkig zonder de samenhang als album te verliezen. Return To The Tundrasphere is met zijn repeterende en dreunende riffjes een heerlijk voorbeeld van degelijke stonerrock, waar een track als Pink Riff veel chaotischer klinkt en Bourdon weer gejaagd.

Net wanneer je je af begint te vragen of je nog even op adem mag komen, wordt het enige echte rustpunt van het album bereikt met het dromerige Mirage, op Prelude na wel de kortste track van het album. De reis vervolgt met het elf minuten durende psychedelische Mudbound, waarna het album op Crash meer de kant van doom-metal opslaat. Hekkensluiter No Star Left Unturned is een ware tour de force die de drie kwartier durende trip fenomenaal afsluit.

Met “Earthbound” heeft Kanaan bewezen dat zij hun geluid kunnen laten evolueren zonder hun eigen smoel te verliezen. Het is een succesvol experiment van Noorse rockers die binnen hun genre met finesse opereren. Een aanbeveling voor iedereen die zich wel aan een zware trip durven wagen.