Kansas

Drastic Measures

Info
Uitgekomen in: 1983
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Sony Music
Website: http://www.kansasband.com
MySpace: -
Tracklist
Fight Fire With Fire (3:40)
Everybody's My Friend (4:09)
Mainstream (6:36)
Andi (4:15)
Going Through The Motions (5:43)
Get Rich (3:43)
Don't Take Your Love Away (3:44)
End Of The Age (4:33)
Incident On A Bridge (5:37)
Phil Ehart: drums
John Elefante: zang, toetsen
Dave Hope: bas
Kerry Livgren: gitaar, toetsen
Rich Williams: gitaar
Sail On: The 30th Anniversary Collection (2004)
Device Voice Drum - live (2002)
Somewhere To Elsewhere (2000)
Always Never The Same (1998)
Freaks Of Nature (1995)
In The Spirit Of Things (1988)
Power (1986)
Drastic Measures (1983)
Vinyl Confessions (1982)
Audio-Visions (1980)
Monolith (1979)
Two For The Show - live (1978)
Point Of Know Return (1977)
Leftoverture (1976)
Masque (1975)
Song For America (1975)
Kansas (1974)

Dit is geen Kansas. Dit is een halve John Elefante soloplaat met drie leftovertures van Kerry Livgren. De John Elefante nummers zijn goed, maar die van Livgren veel beter. Toch behoort de inbreng van Livgren niet tot het sterkste wat we van hem kennen. En dat gegeven maakt “Drastic Measures” een ongemakkelijke plaat.

Evenals de voorganger “Vinyl Confessions” is “Drastic Measures” een flauwe plaat vergeleken met de Kansas-klassiekers uit de jaren zeventig. Kansas is verworden tot een slap aftreksel van wat het ooit was en de viool van Robbie Steinhardt wordt danig gemist. Het is tevens de tweede plaat waarop zanger John Elefante de twijfelachtige eer heeft Steve Walsh te vervangen. Ondanks dat de productionele leiding op naam staat van geheel Kansas met ene Neil Kemon, waart de aalgladde AOR-achtige productietechniek van John en Dino Elefante door de gehele plaat. Zelfs de composities van Kerry Livgren zijn door deze broers volkomen ontdaan van elk stekelig kantje en de plaat lijkt bedoeld te zijn voor het (toen grote) Amerikaanse rock-publiek.

Alhoewel het moeilijk valt de plaat los te zien van zijn tijd en het nog moeilijker is los te zien van de rest van Kansas’ historie en ontwikkeling, is het toch geen slechte plaat. De negen composities mogen dan geen klassiekers bevatten, er wordt toch voortreffelijk gemusiceerd en de zang van John Elefante is – als je Steve Walsh even vergeet – zeker niet onaangenaam. Het drumwerk van Phil Ehart (zoals bijvoorbeeld in het vlotte Don’t Take Your Love Away) is lekker strak en goed gedoseerd, zoals we van hem gewend zijn. Het basspel van Dave Hope, die later Kerry Livgren zal volgen in de christelijke Kansas-variant A.D., is met name in End Of The Age fabelachtig goed. Ook de plaatopener Fight Fire With Fire, het bekendste nummer van de plaat, is lekker rockend, gedragen door een sterke riff.

Gek genoeg wekken de teksten enigszins verbazing op. Ze staan in schril contrast met de stijl muziek die gehanteerd wordt. In Everybody’s My Friend zingt John Elefante over zijn ervaringen als ‘rockster’ en dat voorbijgangers net doen alsof ze hem al jaren kennen en alles van hem willen weten. Het door hem en zijn broer geschreven nummer klinkt vlotjes en heeft een aanstekelijk refrein. Helaas is de productie zo ’tachtig’ als het maar zijn kan en gezien John’s historie met Kansas is de tekst ongeloofwaardig. In Going Through The Motions, gemakkelijk de beste compositorische inbreng van het tweetal, hekelt John de tijd waarin hij leeft, en in Get Rich, heeft hij kritiek op de aard van de mensheid ten aanzien van geld.

Ook Livgren heeft weinig goeds te melden. In het lange, feitelijk voortreffelijke Mainstream waarin het oude Kansas-geluid op een goede manier wordt gecombineerd met de tachtig-fratsen van de Elefante-broertjes, hekelt Livgren op zijn beurt de platenindustrie met zijn tegenvallende cijfers en resultaten. Onder druk hiervan, zo zegt hij in dit nummer, moet ik me wel consolideren en meer mainstream gaan maken. Misschien is het daarom dat de twee meest ‘christelijke’ nummers van Livgren achteraan de plaat staan. Zowel End Of The Line als Incident On A Bridge zijn knappe metaforen voor het toetreden tot het christelijke geloof. Voor de rest merken we weinig van de hervonden vreugde van de belangrijkste componist, noch van de andere christenen (Elefante en Hope) binnen de groep.

“Drastic Measures” had gemakkelijk het slotakkoord van deze illustere Amerikaanse formatie kunnen betekenen. Livgren nam de stijl van deze plaat over en perfectioneerde die op de drie voortreffelijke A.D.-platen en een aantal jaar later zou Steve Walsh het estafette-stafje van Livgren en co weer overnemen, met het feitelijk meer zelfvertrouwen uitstralende “Power” (1986).

De minst populaire Kansas-plaat uit de rijke Kansas-historie heeft daarom dit etiket zeker verdiend. Niet heel slecht, maar de band kon en kan beter. Tijd dus voor werkelijke drastic measures.

Markwin Meeuws
Koop bij bol.com

Send this to a friend