KarciusAlbum

De Canadese formatie Karcius heeft met “Kaleidoscope” haar tweede album afgeleverd. Het debuut album “Sphere”, wordt in eerste instantie in eigen beheer uitgebracht. Maar wanneer de band een platendeal sluit met het eveneens Canadese label Unicorn Digital, wordt dit album opnieuw op de markt gebracht. Ik moet eerlijk bekennen dat ik voor het beluisteren van “Sphere” nog geen tijd heb kunnen vrijmaken, maar door de indruk die “Kaleidoscope” heeft achtergelaten, zal dit niet lang meer op zich laten wachten. “Kaleidoscope” is een rijke plaat vol avontuurlijke muziek die mij keer op keer verrast.

Om wat meer achtergrondinformatie over Karcius te krijgen, ben ik gaan surfen op het internet. Al snel stuitte ik op hun website. Hier wordt duidelijk dat de heren uit het Franstalige gedeelte van Canada komen. Gelukkig is er ook een in het Engels vertaalde versie van deze website te bekijken. Over Karcius valt ondermeer te lezen dat dit een instrumentale groep is, die met zijn muziek een mix van progressieve rock, fusion en jazz (rock) brengt. De vier bandleden: Dominique Blouin op bas, Thomas Brodeur op drums, Simon L’Espérance op gitaar en Mingan Sauriol op toetsen, hebben de band in 2001 opgericht. De heren proberen zo veel mogelijk muzikale ideeën en stijlen uit, waarbij improvisatie een grote rol speelt.

De band vertoont veel overkomsten met andere bands op het Unicorn Digital label en met Spaced Out in het bijzonder: bij het schrijven van deze recensie kreeg ik meer dan eens een déjà vu. De band speelt het klaar om een combinatie neer te zetten van aan de ene kant delicaat uitgevoerde jazz(rock) en aan de andere kant explosieve heavy metal: met als resultaat complexe, energieke maar vooral melodische muziek die staat als een huis.

Rode draad op het album vormt de song Hypothèse, die met 3 tracks (A, B en C) de rest van de songs als het ware aan elkaar rijgt. Hypothèse A opent het bal en kent voor wat betreft het eerste gedeelte van de song een relatief rustige opbouw; pas in het tweede gedeelte laat de song zijn ware aard zien: een aaneenschakeling van progressieve en klassieke thema’s, waarbij men zeer dicht tegen de symfonische rock aanschurkt. Met z’n ruim 11 minuten is de track Hypothèse B het centrale middelpunt; niet alleen muzikaal maar ook logistiek (het nummer is precies halverwege het album te beluisteren). Mede door zijn lengte kent deze song de meest uitgesponnen atmosferische solo’s. Bij hekkensluiter Hypothèse C komt alles tezamen hetgeen in de eerdere songs is aangeroerd. Wat mij het meeste raakt is de heerlijke flamenco-achtige gitaarmelodie die alle drie tracks naar een hoger plan tilt.

Eén van de andere hoogtepunten is het complexe Destination waarbij het majestueuze pianospel van Sauriol de song naar grote hoogte doet stijgen. De stevige gitaarpassages van L’Espérance op Tunnel mogen ook niet onvermeld blijven. Gelukkig is niet alles even stevig: zo schotelen de heren op Maintenent de luisteraar een heerlijk stukje laidback-jazz voor, waarbij het herkenbare geluid van de fretloze bas van Blouin een prominente rol vervult.

Met de release van “Kaleidoscope” kan Karcius zich meten met andere toppers als Spaced Out, Planet X of Liquid Tension Experiment. Liefhebbers van deze bands, kan ik dit album dan ook oprecht aanbevelen.

Ewout Boonen