KarfagenAlbum

Karfagen werd door Antony Kalugin op de voorgaande vier albums als uitlaatklep gebruikt voor zijn klassieke en jazzy invloeden. Nog meer dan voorheen verweeft hij op “Aleatorica”, album nummer vijf, elementen van Oekraïense volksmuziek in zijn composities. Voor de uitvoering daarvan heeft hij ook nu weer een miniorkest uit de schier onuitputtelijke muziekbron uit zijn land geformeerd. Een orkest dat vrijwel uit dezelfde muzikanten bestaat als op “Lost Symphony”. De vaste kern van vier muzikanten die hem terzijde staan, is exact gelijk als op de voorganger. Dat album bestond uit oudere en verloren gewaande nummers. Op deze cd staan nummers die Kalugin al op de plank had liggen en in de periode van 2008 tot en met 2012 heeft opgenomen.

De ruim 60 minuten die “Aleatorica” duurt, is opgebouwd uit een scala van korte en langere composities. Veelvuldig speelt de bayan van Sergii Kovalov letterlijk de hoofdrol. De man is op zijn instrument een van de beste van zijn land. Tel daarbij de ruime toevoeging van viool, fluit en klarinet, en je kunt je een voorstelling maken hoe folky deze schijf klinkt. Niet alleen folky, maar ook vrolijk en zonnig.

Twee van de veertien stukken (of stukjes) kent zang van Kalugin zelf. Hij is geen briljant zanger, maar zorgt wel voor een herkenbaar geluid. Een geluid dat we kennen van Sunchild. “Aleatorica” is voor mij niet het beste Karfagen-album. Daarvoor is de schijf wat te fragmentarisch. Ondanks dat, kunnen de die-hard fans van Karfagen deze cd zonder meer aan hun collectie toevoegen.

Hans Ravensbergen