KaribowAlbum

Ik heb wat met drummers die zich ontwikkelen tot multi-instrumentalist. Vaak zit hun muziek ritmisch sterk in elkaar en heeft de persoon in kwestie er een neusje voor om op de juiste plaatsen gastmuzikanten in te zetten. Wat dat betreft is de Duitser Oliver Rüsing een man naar mijn hart. Al meer dan twintig jaar is hij in de weer met zijn project Karibow en op het hier besproken negende album “From Here To The Impossible” laat hij exact horen wat ik bedoel. Het is een dynamisch  geheel vol visie en vakmanschap met een aantal sublieme gastbijdragen als kers op de taart.  Een genietbaar schijfje. Voorwaarde is wel dat je weg bent van de hier aan de dag gelegde combinatie progressieve rock en AOR. Wie bekend is met de vorige albums van Karibow zal zich niet in bochten hoeven wringen om te kunnen constateren dat dit negende werk het beste van Rüsing en z’n project is. “From Here To The Impossible” laat bombastische klanken horen die in een industriële ondergrond heerlijk gedijen. Niet zelden duikt de naam Saga op en gezien het feit dat een aanzienlijk aantal  passages een door de toetsen voortgedreven karakter heeft is dat niet zo vreemd. Het mooie is dat dit album in de categorie groeibriljant valt en dat is best opmerkelijk voor een AOR-getinte plaat.

Het van fraai artwork voorziene album telt elf nummers die ondergebracht zijn in vijf delen. Tezamen vormen zij een concept dat over de reis gaat die het leven is. Gedurende 71 minuten ben je deelgenoot van Rüsing’s gedachtegang over het in stand blijven van passie en wensen terwijl de wereld om ons heen constant verandert. Het spreekt voor zich dat alles bol staat van de emotie. Het concept sluit af met de vraag of je eeuwig wil leven. In het laatste nummer horen we de aandoenlijk klinkende Mark Trueack samen met Rüsing het album naar zijn euforische finale toezingen. Het is met zijn mooie orkestraties onbetwist het hoogtepunt van het album. Een gave runner up voor die positie is Inside You, een nummer dat Rüsing samen zingt met Monique van de Kolk. De Harvest-zangeres laat op meerdere plekken van het album haar stem klinken en dat is een pure verrijking voor de sfeer, zeker als je van mooie stemmen houdt. Vat dat niet verkeerd op. Rüsing zelf heeft ook een uitstekende stem, lekker uitbundig en bronstig als Peter Gabriel. Opener Here is wat dat betreft een goed voorbeeld. De overtuigingskracht is er direct bingo maar dat heeft ook met die flitsende toetsensolo van Jim Gilmour te maken. Ik durf trouwens makkelijk te beweren dat Gilmour hier net zo goed bezig is als bij Saga.

Met My Time Of Your Life gaat  Karibow lustig verder. Noemenswaardig hier zijn de invullingen op orgel en piano van Marek Arnold (Toxic Smile). Verder op het album doet hij nog vaker van zich spreken en niet alleen als klavierridder. Hij komt ook met enkele formidabele saxpartijen. Als je er dan ook nog eens wat fretloze basgitaar tegenaan gooit zoals bijvoorbeeld in de ballade Never Last, kan je me wegdragen.

Het is knap dat Rüsing een totaalgeluid heeft weten te creëren waarbinnen niks expliciet stijlgericht klinkt en waarin toch duidelijk een AOR-signatuur valt waar te nemen. Het is dan ook de dik gelaagde productie die alles bij elkaar houdt, of het nu het minder complexe Passion is of de stevige intro van System Of A Dream. Er hangt steeds maar weer een spacy gloed over de muziek heen en dat komt de solo van Sean Timms in dit nummer beslist ten goede. Black Air is ook zo lekker markant met z’n sierlijke sopraansax en z’n akoestische gitaar, het past naadloos.

Om tot een eindconclusie van dit album te komen wil ik graag verwijzen naar de column “Investeren” die collega Maarten onlangs op deze site postte. Ook “From Here To The Impossible” kost namelijk tijd om te doorgronden. Dat doe je niet op zomaar een luie zondagmiddag. Er gebeurt een hoop op de plaat en lang niet elke melodie nestelt zich 1-2-3 in je hoofd. Neem gerust de tijd voor dit album. Je zal beloond worden.

Dick van der Heijde