KaribowAlbum

Oliver Rüsing timmert al bijna twintig aan de weg met zijn project Karibow. In de jaren daarvoor was hij al erg actief met verschillende andere projecten. Gek genoeg is het pas sinds 2014 – met het uitkomen van “Addicted” – dat deze multi-instrumentalist door Progwereld is opgemerkt. Op zich is dat niet zo heel erg raar; in de vorige recensie werden Saga, Boston en Toto als referenties genoemd, waardoor de band blijkbaar balanceerde op de grens tussen AOR en meer symfonische muziek. Nu ben ik niet bekend met het eerdere werk van Karibow, maar met “Holophinium” lijkt de deur naar de liefhebber van symfonische en progressieve rock een flink stuk verder geopend.

Ook nu zijn het Toto, maar vooral Saga die prima vergelijkingsmateriaal bieden. De link naar laatstgenoemde band wordt nog verder versterkt door het feit dat niemand minder dan Saga-zanger Michael Sadler als gastvocalist optreedt op het nummer River. Het AOR-gehalte is op dit album dus nog steeds substantieel. Toch zit de muziek ook boordevol progressieve elementen. Zo nu en dan waart de geest van Marillion of Arena rond en hier en daar komen zelfs elementen voorbij die aan Dream Theater doen denken. Een huwelijk tussen meer mainstream rock en prog dus. Met een beetje progmetal als ceremoniemeester.

Direct bij een eerste luisterbeurt is te horen dat hier een vakman aan het werk is, zonder dat er in eerste instantie echt momenten voorbijkomen die je uit je stoel doen opveren. Meerdere luisterbeurten laten je beseffen dat er hier wel degelijk zeer fraaie dingen gebeuren. Je moet daar wel wat tijd voor reserveren, want we hebben hier te maken met een behoorlijk lijvig werkje. Het betreft hier een dubbelalbum met op het eerste schijfje een tiental losse nummers die met elkaar ruim een uur muziek verzorgen. Het tweede schijfje bevat een suite van zo’n 36 minuten, verdeeld in een zevental losse delen.

De eerste schijf – met als subtitel The Fragments – begint direct erg sterk, met na een korte intro het uitstekende titelnummer dat ons al trakteert op de nodige fraaie tempowisselingen. Deze goede lijn wordt vervolgens voortgezet met twee prima nummers waarbij met name het ruim elf minuten durende E.G.O. zeer positief opvalt. Daarna zakt het niveau een klein stukje in – zonder overigens echt matig te worden – waarna met het al eerder genoemde River het uitstekende niveau weer wordt hervonden. Michael Sadler toont hier maar weer eens aan een uitstekende zanger te zijn. Het is Rüsing zelf die op alle overige nummers de zang verzorgt en ook hij bezit een aangename stem die voor een warme inkleuring van de nummers zorgt. Daarnaast is het buitengewoon prettig om ook eens een Duitser Engels te horen zingen zonder een al te veel aanwezig accent.

De lange suite op de tweede cd heeft als ondertitel Letter From The White Room. De brug tussen het lanceerplatform en het ruimtevoertuig wordt ook wel White Room genoemd. Het vormt de laatste verbinding met de aarde voordat de astronaut uiteindelijk aan zijn ruimtereis begint. De nummers op de tweede schijf handelen over de bespiegelingen waaraan ruimtereizigers onderhevig zijn wanneer zij door de onmetelijk grote ruimte reizen. Dit concept zorgt ook hier voor een aantal zeer fraaie muzikale momenten waarbij met name Walk On Water en Eden het vermelden waard zijn. Hoewel het hier dus als een enkel stuk muziek wordt gepresenteerd, bevatten de nummers thematisch weinig overeenkomsten. Hierdoor zijn de nummers ook prima afzonderlijk te beluisteren. Ook het erg fraaie artwork sluit goed bij genoemd thema aan. Het geheel is gestoken in een mooie digipack met spacey afbeeldingen en een lijvig boekwerkje.

Karibow verrast hier met een goed en lekker toegankelijk album dat de gemiddelde rockfan zeker zal aanspreken, maar wat ook zeker de moeite waard is voor liefhebbers van progressieve rock. Dat de muziek regelmatig wordt verfraaid met een aantal lekkere gitaar- en toetsensolo’s zal hier zeker bij helpen. Dit ruim anderhalf uur durende werkje bevat genoeg moois om nog vaker van te genieten en dit kon voor Oliver Rúsing wel eens een zetje richting een groter publiek betekenen.

Ralph Uffing