KarmakanicAlbum

Al twaalf jaar lang is Karmakanic een gevestigde naam in de Zweedse progressieve muziek. Ontsproten uit het brein van Flower Kings-bassist Jonas Reingold, ontwikkelde de groep zich door diverse wisselingen heen van Reingold’s hobbyproject naast het werk met de ‘Kings’ tot een volwaardige band met een eigen smoel. De melodische en retro-achtige aanpak op het recente studioalbum “In A Perfect World” vormt het uitgangspunt van het optreden dat de groep op 4 mei 2012 gaf tijdens RosFest, een van de vooraanstaande Amerikaanse festivals op het gebied van progressieve rock in Gettysburg (Pennsylvania).

Wat horen we op “Live In The US”? Inderdaad, een frisse en uitstekend ingespeelde formatie die zich flink laat onderdompelen met invloeden uit de Gouden Eeuw van de prog, met duidelijke muzikale referenties naar Yes, King Crimson, Kayak en Jethro Tull. De twee toetsenisten Erikson en Larsson zorgen voor een prima balans in het eerste stuk When The World Is Caving In, met heerlijk Hammond-spel en een Moog-achtige solo. Where Earth Meets The Sky staat inmiddels te boek als de klassieker van de groep, vol met invloeden uit de jazz en die qua stijl nog best dicht tegen het Flower Kings-materiaal aan ligt. Wederom blinken de bijdragen van Erikson en Larsson met kop en schouders boven de rest uit, terwijl Jonsson in het laatste gedeelte zorgt voor een sfeervolle solo en Reingold zelf er de benodigde basnoten onder speelt. Geen noot te veel. Ook Edman’s zang klinkt als een klok.

Turn It Up had zo op een latere plaat van Yes kunnen staan en klinkt live veel overtuigender dan op “In a Perfect World”. Heerlijk hoe Zappa-alumni Ågren daar de koers van een strakke begeleiding aanhoudt, terwijl de musici letterlijk bijna schreeuwen om een lossere vorm. De meligheid van Do U Tango is ook volledig Ågrens ding: veertien minuten progressieve gekte, inclusief drumsolo. Die staat in mooi contrast tot Eternally dat Reingold ooit opdroeg aan zijn bij een auto-ongeluk omgekomen ouders. Daarin brengt de bassist tevens een eerbetoon aan zijn grote invloed: jazzbassist Jaco Pastorius.

Hilarisch is de introductie van Send A Message From The Heart dat met zijn ruim twintig minuten speeltijd geen seconde verveelt. De essentie van Karmakanic blijkt toch weer die ongelofelijke precisie van hoe alles wordt gespeeld en dat pakt in dit stuk weergaloos uit. De grote finale van het avondje RosFest moet dan nog volgen, met een flinke knipoog naar die andere grote naam uit de jaren zeventig: Genesis. Als een combinatie met de concertopener wordt Tony Banks’ Undertow gecombineerd, tot grote verrassing van het publiek dat niet te nadrukkelijk aanwezig is.

“Live In The US” is een uitstekend document van hoe Karmakanics muziek in tien jaar tijd is gegroeid en waarin de invloeden van de diverse leden steeds beter is gaan samensmelten. De groep bewijst dat lange composities niet per se hoeven samen te gaan met langdradigheid. Tussen neus en lippen door gaat deze dubbel-cd ook nog eens prima mee als compilatie van de groep, waarbij de live-versies van toch al niet misselijke songs op de bühne tot volle wasdom komen.

Wouter Bessels