Katatonia

Dead Air

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst:  Zweden
Label:  Peaceville
Website: http://www.katatonia.com/
Tracklist
Lethean (6:00)
Teargas (3:17)
Serein (4:47)
Deliberation (3:57)
The Winter Of Our Passing (3:08)
Ghost Of The Sun (4:07)
The Racing Heart (4:26)
Soil’s Song (4:07)
Old Heart Falls (4:25)
Forsaker(4:10)
Tonight’s Music (4:22)
In The White (4:57)
Leaders (4:17)
Lacquer (4:51)
Omerta (3:09)
My Twin (3:38)
Unfurl (4:52)
July (4:48)
Evidence (5:29)
Behind The Blood (5:06)
Daniel Moilanen: drums
Anders Nyström: gitaar
Roger Öjersson: gitaar
Jonas Renkse: zang
Niklas Sandin: basgitaar
Dead Air (2020)
City Burials (2020)
Fall Of Hearts (2016)
Sanctitude (2015)
Dethroned & Uncrowned (2013)
Dead End Kings (2012)
The Longest Year (ep) (2010)
Night Is The New Day (2009)
Live Consternation (2007)
The Great Cold Distance (2006)
The Black Sessions (2005)
Brave Yester Days (2004)
Viva Emptiness (2003)
Last Fair Deal Gone Down (2001)
Tonight's Decision (1999)
Discouraged Ones (1998)
Brave Murder Day (1996)
Dance Of December Souls (1993)

Dat veel concerten werden geannuleerd, bleek een minder prettig gevolg van de lockdown. Gezamenlijk genieten van gelijktijdig gespeelde muziek is immers een intense ervaring die een diepere waardering teweegbrengt. Menig artiest wist zich gelukkig een mouw aan te passen. Zo bereikte Katatonia hun luisteraars via een livestream. Hoewel het samenspel tussen publiek en band noodzakelijkerwijs ontbreekt, zetten de heren zo hun studio-opnamen weer in een ander licht.

Deze plaat bevat namelijk een anderhalf uur lange luisterreis door het oeuvre van deze band die prettig varieert tussen raggende metal en melancholieke sfeerstukken. Katatonia liet daarnaast hun fans bepalen welke nummers werden gespeeld. Deze setlist blijft evengoed een overtuigende eenheid. Verder is het fijn dat enkele oudere composities langskomen. Zo klinkt Teargas van “Last Fair Deal Gone Down” een stuk melancholieker, regenachtiger en berustender. De jeugdige frustratie lijkt te zijn verflogen. Opmerkelijk dat zo’n compositie na twee decennia zo een andere gevoelswaarde heeft. Op een nummer als Old Heart Falls blijkt daarentegen dat de verzwelgende mistroostigheid van “Fall Of Hearts” ook live intens wordt vertolkt. Het frisse drumspel van Daniel Moilanen valt hier op, maar het is de Mellotronpartij die het kippenvel binnen harkt. De overgang naar Forsaker van “Night Is The New Day” is bovendien aangenaam. Een gepeperde compositie die de adrenaline laat omhoogschieten. Dit soort variatie zorgt ervoor dat de aandacht een goede anderhalf uur wordt vastgehouden.

Verder was het voorheen gissen hoe de muziek van “City Burials” live overeind zou blijven. Ten aanzien van drie nummers, biedt “Dead Air” het antwoord. Winters Of Our Passings By kent in de studioversie een vol arrangement. Live is het geluid echter opener en frisser, maar ook minder beklemmend. De gitaarpartijen klinken hierdoor, ironisch genoeg, welhaast zomers. Het dromerige Lacquer is aanvankelijk serener, waarbij de doorleefde zang van Jonas Renkse goed uit de verf komt, maar halverwege breken de elektrische gitaren dit nummer grandioos open. Een meeslepende ontwikkeling die de regenachtige sfeer van een warme gloed voorziet. Het concert sluit af met Behind The Blood: in de studioversie een raggende, toegankelijke compositie die hier door de gruizende gitaren vuriger en extatischer overkomt. Door de aansprekende ritmes snelt het virtuoze en supersonisch spel vooruit. Tevens springen de toetsen in het middenstuk meer naar voren. Het laatste studioalbum blijkt kortom ook live uitstekend overeind.

Hoewel deze plaat over het geheel genomen aangenaam is, klinkt de muziek soms wat ingekaderd. Er had iets meer van de studioversies mogen worden afgeweken. Daarnaast zorgt het ontbreken van publiek op plaat voor enig ongemak. Zo bedankt de band dikwijls zijn luisteraars, hetgeen een goede geste is, maar zonder weerwoord doet dit afbreuk aan de immersie. Goed, dit soort kritiek is wellicht kniesoren in de marge, maar het valt op. Daarentegen voelt het album zo wel aan als een tijdscapsule naar een moeilijke periode waarin muzikale ondersteuning hard nodig was. Katatonia blijkt in elk geval een band te zijn die ook in crisistijd voorziet in deze behoefte.

“Dead Air” is namelijk wederom een livealbum waarop fijne melancholica met verve wordt gebracht. Het gebrek aan publieksinteractie levert weliswaar enig ongemak op, maar dat laat onverlet dat dit tijdsdocument anderhalf uur aan kwaliteit bevat. Een overtuigend concert al met al!




Send this to a friend