KayakAlbum

Het verhaal van Nostradamus, de ziener, is intussen genoegzaam bekend. Zijn profetieën, opgetekend in de Centuriën, hingen een akelig nauwkeurig toekomstbeeld op en vormen nog steeds het voorwerp van talrijke discussies. Was hij daadwerkelijk de auteur ervan of is hij er enkel in geslaagd de gecodeerde kwatrijnen van de Vlaamse monnik Yves De Lessines te ontrafelen? Voer voor historici en een gedroomd thema voor de heren Scherpenzeel en Koopman om dit gegeven – in de slipstream van het artistieke meesterwerk “Merlin-Bard Of The Unseen” – tot een heuse rock opera om te toveren.

“Nostradamus-The Fate Of Man” is het magnum opus van Kayak, al moet je dit in eerste instantie toch wel letterlijk nemen. Voor nagenoeg alle aspecten van dit grootschalige project dien je de overtreffende trap te gebruiken: meer muziek, meer songs, meer personages… maar nergens valt een symfonisch orkest te bespeuren en dat is toch wel jammer, zeker in de wetenschap dat de symfonische omkadering van “Merlin” een absoluut topalbum gemaakt had. Het fenomenale toetsenwerk van Scherpenzeel vult die lacune enigszins op en ook de aanwezigheid van een heus koor blijkt een prima zet, maar als groot liefhebber van de symfonische pop van Kayak mis ik toch die echte symfonische insteek waar nogal wat songs om lijken te smeken. Nu ja, het is misschien spijkers zoeken op laag water, want als geheel laat “Nostradamus” een overweldigende indruk na, ook al vind ik het materiaal, allicht vanwege het zeer ruime aanbod (36 nummers), niet altijd even hoogstaand. Toch blijven de tijdloos klassieke, goed in het gehoor liggende composities van de tandem Scherpenzeel-Koopman mij keer op keer verbazen. Het schrijven van mooie liederen is en blijft een nobele kunst en weinigen kunnen tippen aan de componeertalenten van deze twee heren.

De rolverdeling op “Nostradamus” houdt – rekening houdend met het invullen van de karakters van de personages – weinig of geen verrassingen in, hoewel de nieuwkomers stuk voor stuk een meerwaarde genereren. Monique Van Der Ster en in iets mindere mate Syb Van Der Ploeg komen sterk voor de dag, maar het meest opvallend is toch de terugkeer van Edward Reekers op het vertrouwde nest. Dat uitgerekend hij de eerste song voor zijn rekening mag nemen, is een mooi eerbetoon aan ’s mans fijne zangkwaliteiten. En hij kent als geen ander de klappen van de zweep; dat weten we al sinds zijn bijdragen aan diverse projecten van Ayreon.

Leven en werken van Nostradamus (vertolkt door Bert Heerink) vormen uiteraard de leidraad van dit muzikale epos, maar tussen de regels door komt ook het verhaal van de Vlaamse monnik (vertolkt door Edward Reekers) aan bod, zodat de Centuriën van Nostradamus in een historisch gezien objectief kader geponeerd worden. Op het nogal redelijk uitbundige Friend Of The Stars I na, waarbij alle protagonisten even aan bod mogen komen, is het toch wel eventjes wachten tot de muziek echt begint aan te slaan. Pas wanneer de Zwarte Dood begint rond te waren (Dance Of Death I) komen de componeertalenten van het duo Scherpenzeel-Koopman helemaal bovendrijven. Een heerlijke popsong als Seekers Of Truth I (fraai vertolkt door Syb Van Der Ploeg) of de hartverscheurende ballade Save My Wife (met een prachtig stukje klassieke piano als uitloper); het strakke up-tempo Pagan’s Paradise (overtuigend gezongen door Monique Van Der Ster) of het stevig rockende The Inquisition (een kolfje naar de hand van Rob Vunderink) met een verrassende insteek van het koor: het zijn stuk voor stuk heerlijke songs die perfect aansluiten bij het allerbeste Kayak-werk van de laatste jaren. Leuk is ook de knipoog naar The Beach Boys op The Wandering Years, een knap staaltje van samenzang. If History Was Mine Alone is een beklijvend ingehouden nummer, waarop enkele hoofdrolspelers mijmeren over het verloop van de geschiedenis en wat hun invloed daarop had kunnen zijn.

Het tweede deel van het Nostradamus verhaal wordt ingezet met een valse noot oftewel het fletse A Man With Remarkable Talents. Zelfs de aanwezigheid van Cindy Oudshoorn kan jammer genoeg niet verhullen dat Settle Down een wat melig klinkende ballade is maar vanaf dan gaat het in kwalitatief opzicht gelukkig weer crescendo. Heerlijke pop, al dan niet doorspekt met middeleeuwse klanken of sfeervolle instrumentals en een trits uitgelezen songs tillen het geheel naar een bijzonder hoog niveau en dat blijft zo tot de allerlaatste noot. Aanstekelijke popsongs als The Flying Squadron of Tell Me All switchen voortdurend met prachtige ballads als Seekers Of Truth II, Act Of Despair (wat een goddelijke stem heeft die Reekers toch!) en Alive At Sunrise.

“Nostradamus-The Fate Of Man” sluit naadloos aan bij dat andere, reeds veelvuldig aangehaalde meesterwerk van Kayak en bevestigt eerder dan dat het verrast, maar is alweer een bijzonder geslaagde combinatie van compositorisch talent, muzikale klasse en artistieke integriteit.

Michel De Nostredame kan gelijk weer rechtop gaan staan in zijn graf…

Piet Michem