Het nieuwste Kayak-album, ” Merlin, Bard Of The Unseen”, heeft een verleden. Het kon ook bijna niet anders. Deze cd moest gewoonweg wel een juweel worden. De vijf nummers op het origineel zijn immers al zo prachtig. Kayak-toetsenist Ton Scherpenzeel en tekstschrijfster Irene Linders hebben zich indertijd laten intrigeren door de tot de verbeelding sprekende legenden rondom het hof van koning Arthur. Dat leidde tot een geweldig, maar veel te kort, epos over Merlijn de tovenaar, dat beschouwd werd als het meest creatieve dat er van de band verschenen was. Deze pennenvruchten bleken echter de laatsten te zijn want na het live-in-de-studio opgenomen ”Eyewitness” was het einde van Kayak daar. Na de terugkeer op het podium in 2000 en de twee albums “Close To The Fire” (2000) en “Night Vision” (2001) kwam Ton Scherpenzeel met het idee om het ”Merlin”-epos nieuw leven in te blazen met een vernieuwde, uitgebreidere versie. Een briljant plan.
En het resultaat liegt er niet om. Zoals gezegd: ”Merlin, Bard Of The Unseen” is een juweel van een cd. Maar liefst negen composities zijn aan de oorspronkelijke vijf toegevoegd en het lijkt wel of ze altijd al bij elkaar hebben gehoord. Daarnaast is er een heus orkest van de partij in de vorm van het New Philharmonic Orchestra onder leiding van Gerbrand Westveen. Zonder het origineel te degraderen wordt het door deze orkestbegeleiding ruim overklast. Kayak, Kayak, wat verwennen jullie de symfo-liefhebbers hiermee.
Deze, net geen 70 minuten lange, cd gaat van start met het sterk door Bert Heerink gezongen titelnummer waarin de hoofdpersoon Merlin zich voorstelt. Het opent stemmig met een thema dat door verschillende instrumenten uit het orkest gespeeld wordt, waar ook de zang en de piano zich bijvoegen. Het is dit thema dat als een rode draad door het album loopt. Blazers zetten aan voor een lekker up-tempo stuk met een karakteristieke Kayak-melodie van de gitaar. Nieuwkomer Joost Vergoossen, die als vorige werkgever o.a. Ilse De Lange kende, is een goede gitarist. Vlak voor de opnames van deze cd heeft hij Rob Winter vervangen omdat die het te druk kreeg met de Marco Borsato band. Je zou echter zweren dat Vergoossen al jaren bij Kayak zit. Mede door de open, losse productie klinkt het of hij z’n eigen ding staat te doen terwijl de muziek erg vastomlijnd is. Aan het eind van het nummer gaan Ton Scherpenzeel en hij in de solo. Het dak gaat eraf.
In het bedaarde Tintagel zorgen akoestisch gitaargetokkel en piano voor de juiste sfeer. De zweverige melodielijn doet wat aan Entangled van Genesis denken. Het is een goed geplaatst nummer zo na de bombast van hiervoor.
The Future King is een compositie van de hand van drummer Pim Koopman. Naast deze tekende hij ook voor het indrukwekkende When The Seer Looks Away, het orkestrale zeer symfonische The Otherworld en, het voor Kayak-begrippen vrij stevige, The Last Battle. The Future King heeft een folky sfeertje met z’n walsende maat waardoor het middeleeuws karakter van dit album behoorlijk geaccentueerd wordt. Vervolgens komt The Sword In The Stone waarin Kayak laat horen hoe van een eenvoudig nummer een prettig genietbaar stukje muziek te maken is.
When The Seer Looks Away is één van de hoogtepunten van dit album. Het begint nog rustig maar dan doet gastzangeres Cindy Oudshoorn haar intrede. De luisteraar wordt geconfronteerd met een dijk van een stem en de vergelijking met Ellen Foley (wie kent niet Paradise By The Dashboard Light van Meatloaf?) komt bij mij op. Ze vertolkt de rol van Morgan LeFay, de stiefzuster van koning Arthur, een vals kreng. Ooit hebben de twee een kortstondige relatie gehad waar uit een zoon, Mordred genaamd, is voortgekomen. Arthur wijst z’n bastaardzoon en enige troonsopvolger echter rigoureus af. Morgan maakt misbruik van die wetenschap en wil niks liever dan Arthur’s koninkrijk neerhalen. ‘I’ll make his kingdom crumble’ zingt ze ongenaakbaar. Het venijn spuit uit de boxen. Merlin doorziet haar snode plannen en probeert haar op andere gedachten te brengen. Dit levert een afwisselend nummer op in de vorm van een dialoog tussen Merlin en Morgan.
In Branded is Mordred aan het woord waarbij het tweede gitarist / zanger Rob Vunderink is die in de huid kruipt van de bastaardzoon. Branded is een pittig werkje in de lijn van Water For Guns van “Night Vision”. De blazers houden er goed de vaart in.
At Arthur’s Court heeft weer een folky karakter evenals het door Cindy Oudshoorn gezongen The King’s Enchanter. Daartussen zit The Otherworld met een prachtige gitaarmelodie aan het eind, alsmede het gedreven The Purest Of Knights en de ballade van het album, Friendship And Love. Dit is een duet tussen Lancelot en Guinevere, Arthur’s vrouw, over hun onmogelijke liefde. Het wordt met glans gezongen door Bert Heerink en Cindy Oudshoorn, die behalve fel dus ook heel gevoelig uit de hoek kan komen. Absoluut een hoogtepunt!
Dat geldt zeker ook voor Niniane (Lady Of The Lake) al was het alleen maar vanwege de klasse-zanger die Bert Heerink is. Na het hectische, gitaar georiënteerde The Last Battle sluit de cd af met de piano-ballade, en typisch concept-afronder, Avalon.
Symfoliefhebbers zullen louter lovende woorden over hebben voor dit product dat er met z’n blauw-zwarte artwork ook nog eens erg goed uit ziet. Kayak is er nooit de band naar geweest om te imponeren met moeilijke muziek. Het heeft hen het predikaat symfonische popband opgeleverd, maar dat zou echter in dit geval vrij denigrerend zijn. Pop???. Echt niet!!… Althans, ik heb het niet gehoord. Dit is pure symfonische rock van het niveau ‘beter dan ooit’. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: ”Merlin, Bard Of The Unseen” is een juweel van een cd. Echt waar!