Kelly Simonz's Blind FaithAlbum

Al hoewel de naam, Kelly Simonz’s Blind Faith, een band doet vermoeden, is dit een soloalbum van de Japanner Kelly Simonz. Hij schreef namelijk alle muziek en de teksten, arrangeerde, mixte en produceerde dit album. Daarnaast nam ook hij ook nog alle zangpartijen en alle instrumenten voor zijn rekening. Slechts op een paar nummers wordt de bas door iemand anders bespeeld. Dit is dus met recht een soloalbum. Tijdens optredens wordt Kelly Simonz bijgestaan door een tweetal strijdmakkers, te weten Keisuke Nishimoto op bas en achtergrondzang en Tetsuya Hoshiyama op drums, percussie en achtergrondzang.

Japan staat bekend om de kopieerdrift: men neme een Europese vinding, make die na, verbetere een paar dingetjes en verkope het product voor dezelfde prijs als de Europese vinding. Ook Simonz is een meester in het namaken van een Europees voorbeeld en wel Yngwie Malmsteen. Hij heeft ook een verbetering aangebracht en wel de zang. Simonz is geen groot zanger, maar wel een betere dan Malmsteen. Qua gitaarcapriolen is de stand gelijk.

Vanaf het openingsnummer Destiny is het swingen geblazen in de onvervalste neo-klassieke stijl zoals die door Malmsteen groot is gemaakt. Lekker vlotte nummers met stuwende riffs, lekkere loopjes en natuurlijk geweldige solo’s. De drums zijn knap geprogrammeerd. Opvolger ‘Till The End Of Time laat horen dat Simonz nog de nodige moeite heeft met de Engelse taal. Zoals hij ‘inspiration’ uitspreekt, klinkt als de ober van het Chinees restaurant bij mij in de buurt terwijl hij mijn naam probeert uit te spreken. Het eerste rustpuntje van de cd wordt verzorgd door Still. Dit is het enige nummers dat volledig door toetsen wordt gedomineerd.

Desperado is ook weer zo’n lekker vlot nummer met een Spaans aandoend thema en solo. In dit nummer laat Simonz horen dat hij ook uitstekend met een akoestische gitaar overweg kan. In King Of The Castle krijgen we een zwaarder en sneller beeld van Simonz te zien. Het opvolgende Time Of Revelation is een stuk rustiger. Zoals de titel, Partita BWV 826 al doet vermoeden, is dit nummer een klassieke vingeroefening van Simonz op elektrische gitaar. De toetsen verzorgen het orkestrale tintje. Ook het laatste nummer van de cd, Etude, is zo’n klassiek stuk. Echter nu uitgevoerd op akoestische gitaar en ingetogener.

Een lekker afwisselend schijfje voor de liefhebbers van Yngwie Malmsteen en Rainbow. Jammer dat de platenmaatschappij haar werk niet goed heeft gedaan.

P.S. Op de achterkant van het cd-hoesje staan andere nummers vermeld dan er op de achterkant van het cd-doosje staan.

Rob van Oosten