Kepler Ten

A New Kind Of Sideways

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: White Star Records 
Website: https://www.keplerten.com/
Tracklist
Universal (2:53)
Clarity (10:09)
Falling Down (5:18)
Weaver (5:46)
These Few Words (8:09)
A New Kind Of Sideways (4:57)
Icarus Eyes (7:07)
One And The Same (20:04)
Alistair Bell: gitaar, achtergrondzang
James Durand: zang, basgitaar, toetsen
Steve Hales: drums, piano, achtergrondzang
A New Kind Of Sideways (2020)
Delta-V (2017)

Als ik je vertel dat Kepler Ten een trio is dat bestaat uit een bassist die zingt en toetsen speelt, een drummer en een gitarist, dan verbaast het je waarschijnlijk niet dat deze band begon als een Rush tribute band.

In 2017 kwam hun debuut “Delta-V” uit. Deze plaat werd goed ontvangen. Op Progwereld is een enthousiaste recensie over “Delta-V” te lezen.  ‘Als deze jongens zo doorgaan, voorzie ik een grootste toekomst’, zo staat aan het eind van het relaas te lezen. Op “A New Kind Of Sideways” maakt Kepler Ten in elk geval waar een goede band te zijn. De progliefhebber die houdt van een wat heavy sound, knallende songs, toegankelijke melodieën en zo nu en dan wat gefreak, zit bij Kepler Ten goed. Denk in eerste instantie aan jaren ’80 Rush met vleugen/vleugjes Muse, Queen, Van Halen, Queensryche, Frost* en Arena.

Deze plaat begint met Universal, een fraaie instrumentale opener. De tweede song Clarity laat precies de ingrediënten horen die ik zojuist noemde. Falling Down is de ‘single’ van dit album. Het is super uptempo, en doet denken aan het Arena van “The Seventh Degree of Seperation” en Frost*.




Wat mij verder opvalt is dat ik vooral opveer bij de instrumentale gedeelten. Daar gebeurt het, ik vind de gezongen gedeelten niet slecht (zeker niet), maar tamelijk gewoontjes (voor prog begrippen). De band komt pas los in de instrumentale proggy stukken. De invloeden van de jaren’80 Rush zijn heel hoorbaar op het titelnummer. Het doet mij denken aan The Body Electric van “Grace Under Pressure”. Alleen de muziek van Rush ademt veel meer en is inventiever.

Nu heeft Kepler Ten het beste absoluut voor het laatst bewaard. Met One And The Same brengen de Britten een epic van maar liefst twintig minuten. Als het nummer begint waan je in de bekende Netflix-serie Stranger Things met die overweldigende jaren ’80 vibes. Daarna ontvouwt zich een nummer waarin heel veel gebeurt. En eindelijk hoor ik waar ik zo naar smachtte: emotie. Nu luister ik naar een Kepler Ten die het echt meent. Toegankelijke prog in optima forma. Ook al duurt het nummer twintig minuten, ik heb voor het eerst het onbeheersbare gevoel om op repeat te drukken. Een heerlijke gitaarsolo bovendien. En er zit een onweerstaanbaar vleugje Queen in, heel subtiel.  Jammer alleen van de fade-out.

Voor mij is “A New Kind Of Sideways” een prima album met een sterk slot.  Als alle muziek van de kwaliteit van One And The Same is, brengt Kepler Ten een plaat uit die ons (neo)progliefhebbers weg blaast. De grootste toekomst waar Maarten het over had in zijn recensie; dat is echt nog afwachten. De potentie is wel aanwezig.

Send this to a friend