Kerrs PinkAlbum

Melancholische accordeon en een zangstem die op Deep Purple lijkt. De toon met de opener is gelijk weer gezet.

De muziek van Kerrs Pink zit nog steeds diep geworteld in de jaren ‘70 wat ook geldt voor hun eigen start waar ze met de nodige hiaten zo af en toe met nieuw werk uitkomen. Acht jaar geleden kwam hun laatste album uit waarbij collega en visionair Ruard Veltmaat een vooruitziende blik had. Hij sloot zijn recensie van Mystic Spirit af met…

… benieuwd hoe lang het duurt voor er weer een album geproduceerd wordt. Daarom sluit ik dit keer niet af met, we wachten af… want tegen de tijd dat er weer een nieuw album verschijnt, kan de wereld al lang en breed vergaan zijn…

Hoe bizar blijken zijn woorden nu. Inmiddels zitten we nog midden in een pandemie waar miljoenen mensen aan het Covid19 virus zijn overleden en het eind nog niet in zicht is maar waar prog muziek gelukkig doorgaat en overleeft. En dat laatste is een opbeurende en verheugende gedachte, evenals het nieuwe album van Kerrs Pink met de passende titel “Presence Of Life”.

Ditmaal gaan ze met Hans Jørgen Kvisler als extra gitarist aan het front het muzikale duel aan met in het toetsenarsenaal weelderige Hammond orgel, een pompende Moog, een zuigende Mellotron en prikkelend pianospel. Wees niet bang dat ze alleen met twee gitaristen het klaviergeweld proberen te overvleugelen. Want aan de flanken zijn er ook nog fluit, tuba, violen en taurus baspedalen in het geluidsspectrum geposteerd waardoor het productioneel een uitdaging is om het geheel niet overvol te laten klinken.

Door hun progressieve composities te drenken in een dot Scandinavische folklore zorgt Kerrs Pink er heel handig voor dat daarmee het geheel niet overvol geraakt en af en toe luchtig blijft. Deze volksmelodieën houden dapper stand tegen de vaak stevige gitaarriffs. Liefhebbers van Magic Pie en Kaipa zullen deze muziek zeker appriciëren en waarderen. Het blijft allemaal in balans door al dat fraaie toetsenwerk van het duo Fosser en Johansson waardoor Procol Harum nooit ver weg blijft. Ik kan niet in de toekomst kijken maar ben zelf ook benieuwd hoe lang het duurt voor er weer een prettig album door Kerrs Pink geproduceerd wordt.

Ik sluit alleen wel af met, we wachten af (met een dikke punt erachter). Want tegen de tijd dat er weer een nieuw album verschijnt, wens ik dat de wereld er al lang en breed veel beter voorstaat dan nu. De tijd zal het leren.