King Black AcidAlbum

Sfeervol en mooi. Muziek componeren die in zijn traagheid beklijft, lijkt makkelijk te componeren. Tenslotte zijn veel platen uit deze hoek ogenschijnlijk simpel. Men neme wat akoestische gitaren, leggen er een tapijtje mee, rekken het nummer wat uit, herhalen het thema zesentwintig keer… en klaar is Kees! Nee dus.

De Amerikaanse band King Black Acid grossiert in langdradige gitaarrock, refererend aan Muse, Built To Spill en Sunny Day Real Estate, zij het van een aanmerkelijk lagere kwaliteit. De stem van gitarist en leider Daniel John Riddle is niet bijster indrukwekkend en de acht composities ontberen enige spanning en kennen volstrekt geen originaliteit.

Het openingsnummer Butterfly Bomber zit vol dansende gitaartjes, spaarzame geluidseffecten en zang die van allerlei kanten vandaan lijkt te komen. Weliswaar is dat knap gedaan – vooral onder de koptelefoon klinkt het mooi – maar dat maakt nog geen goed liedje. Het refrein is niet al te sterk. Bovendien duurt het nummer ook te lang, ondanks de aangename vervormde gitaren aan het einde.In het nummer Into The Sun maakt men het helemaal bont. Het liedje is een regelrechte rip-off van Soundgarden’s “Black Hole Sun”, zelf tekstueel heeft men geen enkele moeite gedaan dit te verbergen. Sowieso komt de hele grungescène even langs op deze cd. In I’ve Heard You’re Still Alive waart de geest van Kurt Cobain rond en wordt bovendien ontsierd door de constante herhaling van het “When she loves you, yes she loves you”-regel. De gitaar wordt weer eens hevig ontstemd aan het einde van het nummer.

Concerten van deze band lijken me helemaal een straf. Niet alleen zijn de nummers lang, ze lenen zich ook voor eindeloze jams van geluiden, effecten en basloopjes. Meer dan zes nummers speelt King Black Acid niet op concerten, verwacht ik. Dat zal echter niet veel uitmaken, want de nummers op “Loves A Long Song” lijken toch allemaal op elkaar.

Zo makkelijk is het dus niet, om muziek te maken die behalve sfeervol ook mooi is. “Loves A Long Song” (treffende titel!) is nu ook weer niet een draak van een plaat, maar er is geen materiaal op de plaat die pakkende thema’s bevat of – beter gezegd – gewoon goeie liedjes.

Markwin Meeuws