King BuffaloAlbum

Luisterend naar de titeltrack weet je gelijk waar je aan toe bent: King Buffalo ontvangt je met een heerlijke brommende basgitaar en uitgesponnen gitaar partijen. Als dit gelijk het niveau is, dan mogen we nog heel wat verwachten. Pakt “Regenerator” jou bij de kladden?

Je kan met een gerust hart zeggen dat King Buffalo een kwantitatieve, maar ook kwalitatieve werklust heeft. Binnen zes jaar 5 albums produceren, daar moet je op zijn minst bewondering voor hebben. Nu tikt “Regenerator” slechts 44 minuten aan en is daarmee ook de langste versie van die cd‘s (op het debuutalbum na), maar toch. Ook beloofde dit trio zijn fans in één jaar drie albums uit te brengen, helaas is dat niet gelukt. In 2021 kwamen er twee cd’s uit onder de namen “Acheron” en “The Burden Of Restlessness”, met name de laatstgenoemde werd alom bejubeld in de media. Feitelijk zou “Regenerator” het derde deel van een drieluik zijn die volgens de band ‘The Pandemic Trilogy’ genoemd zou worden.

Psychedelica. Spacerock. Stoner. Dat zijn gelijk de genres die je brein invliegen wanneer je naar deze band luistert. Spaarzame en functionele zang. Vaak een stabiel ritme over de hele song. Voor de één een tikje monotoon, voor de andere een heerlijke trip. Voorop bij deze band staan de gitaren en dan ook in vol ornaat. De muziek wordt hier en daar ondersteund met toetsen, maar het psychedelische aspect wordt voor het grootste gedeelte gecreëerd door de elektrische -en basgitaar, ondersteund door de drums. Zoals we wel vaker tegenkomen in dit genre, is een band als Monkey3 daarin een goed vergelijk. King Buffalo leeft van stuwende en gelaagde gitaarmuren die lang aanhouden en de finesses zitten in de subtiele ritme wisselingen en uitbarstingen. Je moet er gevoelig voor zijn, voor de één is het een heerlijke trip, voor de andere een flauwe en wellicht monotone hap. Eén tip, begin dan niet met de officiële clip Mammoth, de eerste drie minuten kunnen dan nog wel eens “skip” gedrag opleveren. Zoja, blijf dan vooral langer luisteren en laat je verrassen door de psychedelische virtuositeit van gitarist Sean McVay.

Die heerlijke basgitaar van Dan Reynolds spreekt misschien nog het meest aan in de muziek van King Buffalo. Naast de titeltrack is Hours een song die daarin het meest tot de verbeelding spreekt. De brommende bas is heerlijk in de track, waarin op subtiele wijze ook toetsen zijn verwerkt. De zang van Sean McVay is technisch prima, hoewel het soms wat eentonig en saai gebracht wordt.

Het intro van Firmament doet sterk denken aan Paradise Lost maar uiteindelijk klinkt King Buffalo daar toch iets te vriendelijk voor, zeker het vervolg. Denk daarmee niet dat de track een vrolijk tafereel wordt, want dan heb je het verkeerd. De tien minuten zijn vol geramd met hypnotiserende riffs en psychedelica. Een goedwillend oor kan in Interlude ook vleugjes Pink Floyd horen. In weer een andere track zou je iets van de Beach Boys vinden. En zo zijn er nog veel meer referentiekaders te vinden al heeft de muziek van deze New Yorkers genoeg eigen identiteit om overeind te blijven in het genre.