Aan dit muzikale project van Hans Gerritse (Nice Beaver) en Derk-Evert Waalkens is heel wat jaren gewerkt. Stuk schrijven, opnemen, schrappen, schaven, op de plank leggen en na een tijd weer tevoorschijn halen. Voor je het weet ben je een paar jaar verder. In 2001 mailde Hans mij al twee nummers door met de vraag of ik er eens naar wilde luisteren. Mijn enthousiaste heb ik toen niet onder stoelen of banken gestoken. De twee nummers heb ik op cd gebrand en vervolgens grijs gedraaid. Nu, vijf jaar later, is de cd eindelijk af en kan iedereen zijn oren eens goed laten verwennen.
Het lijkt of Hans Gerritse zich door het dierenrijk laat inspireren. Na de Bever is nu de Koningseider aan de beurt. De Engelse benaming voor deze siervogel is, je raadt het vast al: King Eider. De wetenschappelijke benaming voor deze kleurrijke watersnavelaar is: Somateria Spectabilis.
De nummers op “Somateria Spectabilis” zijn deels instrumentaal en deels gezongen. Als zangers werden Rinie Huigen (Knight Area, ex-Cliffhanger) en Eric Holdtman (ex-Mangrove) aangetrokken. Het titelnummer is instrumentaal en meteen de prijspakker van het album. Na een heerlijk korte gitaarsolo, keert de rust terug en begint het nummer aan zijn opbouw. Mooie sferische toetsenklanken en dito gitaarspel doet je in een rustig natuurgebied wanen waar de Koningseider een beetje ronddobbert. Dan trekt het nummer aan en speelt Hans een heerlijke gitaarsolo. Het nummer krijgt weer een nieuwe fase met stevig riffend gitaarspel en lekker Hammondspel op de achtergrond. De geest van Genesis en Camel waart heerlijk rond in dit nummer. Weer keert de rust terug waarna Hans een zalige finale solo speelt. Wat een gitarist! Dit nummer alleen al rechtvaardigt de koop zondermeer.
Rinie Huigen mag in King Of Ducks het vocale spits afbijten. Een heerlijk krachtig nummer met een refrein dat uitnodigt om meteen mee te zingen. De zang van Huigen is wat schel en als hij de hoogte in moet haalt hij het maar net. Jammer dat Gerritse niet Nice Beaver zanger Erik Groeneweg wilde gebruiken, want dit nummer is echt wel op zijn lijf (stem) geschreven. De toetsensolo tegen het einde is echt helemaal geweldig.
Ook In Detain wordt door Huigen gezongen. Hier klinkt het net of hij het heeft ingezongen terwijl hij achter de deur van de studio stond. Hij klinkt wat ver naar achteren. Ik vind zijn stem niet goed bij het nummer passen Jammer dat Hans niet zelf zingt op dit nummer, dat hij een goede zanger is heeft hij namelijk al lang bewezen. De tempowisselingen en sfeerwisselingen zijn wederom uitstekend. Vooral het instrumentale tweede deel van het nummer is geweldig, met heerlijk gitaar- en toetsenspel.
Hatch, Walk, Fly is een kort niemendalletje met lekker sfeervol tokkelend akoestisch gitaarspel. Het doet met sterk denken aan Daisies In The Sunshine van het Clepsydra album “Fears”. Met The News heb ik lange tijd moeite gehad en nog steeds weet ik niet goed wat ik er van moet vinden. De zang van Holdtman kan er mee door, maar indruk maken doet hij ook niet. Qua opbouw, zanglijnen en teksten weet het nummer me toch niet te boeien. Het refrein is echter zodanig catchy dat het echt je kop niet meer verlaat. Of dat een voor- of nadeel is weet ik nog niet.
Nee, doe mij dan maar het uitstekende Atlantis ’69. Samen met het titelnummer echt het hoogtepunt van deze cd. Het gaat over een schipbreukeling die op een vlot op de Atlantische oceaan drijft. De hitte, dorst en eenzaamheid maakt hem langzaamaan gek en de bodem gaat steeds meer trekken. De muziek sluit echt perfect bij de teksten aan waardoor het geheel echt als een verhaal aan je voorbij trekt. Maar ook voor solo’s is er ruimte. Neem bijvoorbeeld de heerlijk catchy solo die Waalkens laat horen. Je voelt dat er een spanning in het nummer wordt opgebouwd. Die komt tot ontlading middels een prachtige en wat loom aandoende gitaarsolo. Deze solo schreef Gerritse overigens al in zijn jonge jaren.
Hans Gerritse en Derk-Evert Waalkens hebben met hun koningseend een bijzonder album afgeleverd. Veel variatie, heerlijke solo’s op gitaar of toetsen en sterke melodieën. Het vocale deel had zeker beter gekund, maar doordat er veel instrumentale passages in de nummers zitten, is daar prima mee te leven.
Jammer dat er zo weinig promotie voor het album is geweest, dit album is te goed om te missen. Nog een reden om dit album aan te schaffen: als er 1000 albums verkocht zijn hebben ze beloofd het album live te brengen…
Maarten Goossensen