King Of AgogikAlbum

Hans Jörg Schmitz, beter bekend onder zijn artiestennaam King Of Agokik is terug. Opnieuw heeft hij een groot deel van zijn vaste schare aan collegamuzikanten bij elkaar weten te trommelen (de man is immers hoofdzakelijk drummer) om wederom een zeer lijvig werkstuk op ons los te laten. Om de muziek van dit collectief te duiden verwijs ik graag naar de eerdere recensies die van dit project op de site te vinden zijn. Mijn (oud)-collega’s hebben hier een aantal bijzonder fraaie epistels aan gewijd.

Ook “After The Last Stroke” biedt weer zeer veel diversiteit en we worden hier getrakteerd op ongeveer vijfenzeventig minuten muziek met een grote hoeveelheid aan stijlen. Dat maakt het geen makkelijke zit. Echter, gaandeweg komen binnen deze vijf kwartier wel de nodige mooie momenten bovendrijven. Ook is er weer een interessante verscheidenheid in de onderwerpen van de (instrumentale) nummers aanwezig. Het prachtige artwork bevat gelukkig de broodnodige uitleg hierover.

Opener The White Raven is vernoemd naar de woonboot van Kees Hoekert, de grootvader van de Nederwiet. De ode wordt gebracht in een King Crimson-achtig nummer met fraai spel op de Mellotron. In Carbon Loot is te horen dat, ondanks dat hij een multi-instrumentalist is, het drumstel het belangrijkste instrument voor Schmitz is. Het is de wat obligate drumsolo waarvan er op elk van zijn albums wel één of twee staan. Niettemin demonstreert hij hier wel een fabelachtige techniek. Patterns On The Water is een fraai eerbetoon aan Woolly Wolstenholme. Uiteraard horen we hier behoorlijk wat Barclay James Harvest.

Zou het voor Hans Jörg Schmitz makkelijk zijn geweest om compassie te voelen met Prof. Dr. Giuseppe Calligaris? In Plug In – Plaques Out wordt hij geëerd, samen met alle wetenschappers die diverse grootse daden hebben verricht, zonder daar ooit de verdiende erkenning voor te krijgen. Schmitz zou toch een beetje mee moeten kunnen voelen. Binnen de muziekwereld maakt hij min of meer hetzelfde mee. Het resulteert in elk geval in een lekker potje strakke prog metal, waarin echt alle registers open gaan. Zelfs C3PO uit Star Wars komt nog even langs. Niet voor gevoelige oortjes, maar man wat lekker!

Opnieuw heeft Schmitz met zijn King Of Agokik een album gemaakt waarbij hij maar weinig moeite doet om toegankelijk zijn. Dat is helemaal niet erg, want de kwaliteit van de muziek is boven elke discussie verheven. Het compromisloze musiceren zal er echter niet voor zorgen dat er een grote fanschare rondom King Of Agokik zal ontstaan. Het zal hem waarschijnlijk worst wezen. Dit hele album straalt spelplezier en liefde voor muziek uit. Desalniettemin niet geschikt voor mensen met een korte aandachtsspanne.

Ralph Uffing