KingcrowAlbum

In de recensie van de vorige cd van Kingcrow vroeg mijn waarde collega Ruard Veltmaat zich af of het perfecte album bestaat. Dat is een vraag waar ik hier geen antwoord op ga geven. U mag dus uw eigen conclusies trekken. De vraag komt echter wel onvermijdelijk op in het hoofd van eenieder die “In Crescendo” de luisterbeurt gunt die het verdient. Het is geen wonder dat deze band hoge ogen gooit in de progscene.

Kingcrow komt overal glansrijk mee weg. Als een kok met angst voor keuzes gooit de band elk denkbaar progingrediënt in de soep die “In Crescendo” heet. The Hatch, bijvoorbeeld, staat bol van de ietwat pompeuze epiek waarmee Dream Theater zo groot geworden is. De solo’s, tempowisselingen en het toetsenwerk zijn overduidelijk geinspireerd door de Amerikaanse grootheid, maar van jatwerk is geen sprake. Kingcrow emuleert en geeft er gewoon een eigen draai aan. Ook Porcupine Tree en Pink Floyd hebben hun indruk achtergelaten bij deze Italianen, maar hetzelfde geldt: ze hebben de kneepjes van het vak dan misschien afgekeken, het resulteert is een geheel eigen geluid. This Ain’t Another Lovesong bruist bijvoorbeeld met een levendigheid die je niet vaak op een naar metal neigende progplaat tegenkomt. Het wat meer ingetogen Morning Rain bereikt emotionele hoogten met smaakvol toetsenwerk en een prachtige climax.

De band ontsnapt gelukkig aan het volledig dichtgesmeerde geluid dat Italiaanse bands zo vaak kenmerkt. Er wordt op grote hoogte gemusiceerd en de zang van Diego Marchesi is onberispelijk. Zijn stem is sterk op elk volume en warm op elke hoogte. Kingcrow doet qua niveau gewoon niet onder voor bands als Riverside en de relatieve nieuwkomers van het hemelbestormende Headspace.

De laatste valkuil die de band vakkundig omzijlt, betreft de speelduur van het album. Hoewel het allemaal zeker naar meer smaakt, zijn de nummers heerlijk bondig. Het gevaar met bands met zoveel duidelijke invloeden is dat ze de luisteraar murw slaan met volgepropte, brallerige composities. Voor de gepaste afsluiter In Crescendo zijn gelukkig wel elf minuten ingeruimd. De repeatknop is in elk geval weer snel gevonden.

David Nummerdor