Er zijn bands die met de eerste plaat met één klap bekend worden. Het beruchte tweede en derde album valt dan nogal eens tegen. Er zijn ook bands die hun reputatie rustig opbouwen. Die bereiken hun eerste echte piek dan vaak bij het derde album. De Haagse formatie Kingfisher Sky valt met het nieuwe, derde album “Arms of Morpheus” duidelijk in de tweede categorie. Bijzonder is dat de cd volledig tot stand is gekomen door middel van een crowdfunding-campagne. Dat stelde de band in staat om het traject van begin tot eind financieel in eigen hand te houden. Het resultaat is een veelzijdige, afgewogen plaat die nog lang na afloop van het laatste nummer doorklinkt.
De band rond de voormalige drummer van Within Temptation, Ivar de Graaf, en zijn levensgezellin Judith Rijnveld heeft na drie albums een zekere volwassenheid bereikt en een geluid te pakken dat nog jaren meekan. Dat belooft beslist nog wat voor de toekomst. Het eerste album kwam hier en daar wat weifelend over, en op het tweede album leek de band op zoek naar de juiste balans tussen de progmetal en de meer folky invloeden. Inmiddels heeft Kingfisher Sky alle oude ballast van zich afgeschud en een heel eigen geluid gecreëerd. De invloeden uit de folk en Oosterse muziek hebben meer diepgang gekregen en zijn nadrukkelijk aanwezig. Evenals op het tweede album hebben De Graaf en Rijnveld de productie in eigen hand gehouden. Daardoor is de muziek heel dichtbij de muzikanten gebleven. Kenmerkend voor het geluid is de toevoeging van echte strijkers, in plaats van violen uit een doosje, in de vorm van celliste Maaike Peterse – inmiddels vast bandlid, maar ook toerend met onder meer Kovacs – en violist Ludo de Goeje. Het geeft de muziek een stevige body, ook al omdat de beide gitaristen Edo van der Kolk en Chris Henny wel weten hoe ze hun power chords eraan moeten toevoegen.
Na het vertrek van bassist Eric Hoogendoorn zat de band een tijdje zonder bassist, maar de Graaf koos ervoor om de opnames niet langer uit te stellen en hij slaagde erin om niemand minder dan Kristoffer Gildenlöw (ex-Pain Of Salvation) voor de rol te strikken. Daar zal hij zeker geen spijt van hebben gehad, al is ook de nieuwe, vaste bassist Nick Verschoor absoluut een talent.
“Arms of Morpheus” is min of meer een conceptalbum, al moet dat niet te strikt worden opgevat. Veel songs gaan over slaap, coma, slapeloosheid, maar ook over liefde, zielenpijn en de dood. Openingsnummer, Hypnos, beschrijft wat er gebeurt wanneer de macht van hypnose in verkeerde handen valt. Het nummer wisselt een ballad af met een haast musicalachtige brug naar een machtig, vloeiend refrein. Na driekwart volgt een gitaarsolo-duet dat nog eens onderstreept waarom Kingfisher Sky tot de top van de Nederlandse progmetal behoort, met de nadruk op prog. King Of Thieves is een vergelijkbaar nummer, met dezelfde afwisseling tussen couplet en refrein, maar nu in een zes-achtste maat. In Insomnia horen we voor het eerst op dit album de andere kant van Kingfisher Sky, met duidelijk invloeden uit de Ierse folk, met een draailier en de Ierse bouzouki. Halverwege slaat het nummer een hele andere weg in, en krijgen we een prachtige mengeling van progrock en folk. In een rustige passage horen we waarom de cello van Peterse zo’n mooie aanvulling is op het instrumentarium van de zevenkoppige band.
Een van de hoogtepunten van het album is Strength Of The Endless, over Morpheus die zijn geliefde naar de hel stuurt omdat zij hem bedrogen heeft. De Graaf mag dan zijn periode met Within Temptation allang achter zich hebben gelaten, maar wat mij betreft kan die band aan dit nummer nog wel een puntje zuigen. Pathos, kracht, veel afwisseling en dynamiek, en een ijzersterke zang, het nummer heeft eigenlijk alles. De stem van Rijnveld is veelzijdig, dan weer krachtig en diep, dan weer bijna kinderlijk lief. Maar ook in meerstemmige passages komt ze goed tot haar recht, waarbij ze alle zangpartijen zelf inzingt.
Ivar de Graaf is een drummer die zichzelf helemaal in dienst stelt van de band. Misschien het enige punt van kritiek zou kunnen zijn dat hij dat misschien soms wel iets teveel doet. Uitstekende drummer als hij is, zou hij wat mij betreft soms iets meer mogen laten zien. Het lijkt erop dat hij druk is met alles rondom de productie, waardoor zijn drumpartijen er een beetje bij inschieten.
Nog even iets over het laatste nummer, Maddy. Het is een eerbetoon aan Marina Schäfer, een Duitse fan die na een bezoek aan een van de concerten van de band in 2008 de fanclub Sempre Fedele oprichtte. Op 13 juli 2010 overleed zij onverwacht op 32-jarige leeftijd. Het nummer is werkelijk hartverscheurend. “In every chord, in every note we sing, you are there. When we were down, you gave us wings.”
Kingfisher Sky zou na “Arms Of Morpheus” weleens de echte doorbraak kunnen beleven. Een wie zal het ze misgunnen.
Marcel Debets