KnekklectricAlbum

Deze Noorse band komt na vijf jaar eindelijk met een uitstekende opvolger van het destijds al indrukwekkende “For Mange Melodia”. De band uit Bergen zingt in het dialect van de kustplaats Ålesund, maar mijn kennis van het Noors is zo gering, dat ik dat verschil niet hoor. Wat ik wel hoor, is dat dit een heel fijn plaatje is.

Knekklectric maakt lekkere progrock met een snufje fusionjazz, denk aan Gentle Giant, echolyn, Genesis en Frank Zappa. Maar denk vooral aan Knekklectric, want intussen hebben de mannen best een eigen sound. We hebben het hier over slimme progrock met lekker veel vintage rockgeluiden die afkomstig zijn uit een arsenaal antieke synthesizers, zoals een Korg MS-20, een Roland Juno 60, een Hammondorgel, een Prophet 5 en natuurlijk een Mellotron. Kenners weten genoeg.

Toch worden al die oude bakken met terughoudendheid ingezet; in de basis is dit toch vooral een band waarvoor het liedje centraal staat, dus hoor je veel zang en gitaren. Dat is geen straf, Maaseide heeft een prettige, onderkoelde stem en de mannen schrijven knappe, lekker toegankelijke liedjes die fijn wegluisteren. Het zijn over het algemeen upbeat nummers met een zekere vrolijkheid, die in contrast schijnt te staan met de wat donkere teksten (die ik dus niet kan verstaan vanwege dat dialect en, nou ja, het Noors). De titel van de plaat spreekt wat dat betreft boekdelen: Alt Blir Verre betekent zoiets als: alles wordt erger.

Die lekkere liedjes zijn ondertussen wel verpakt in knappe arrangementen met af en toe fijne verrassingen, zoals de vibrafoonpartijen van gastspeler Alexander von Mehren. Er zit niet echt een uitschieter tussen de stukken, wat mij betreft of het zou het gedragen slotliedje Se På Me No moeten zijn. De composities zijn allemaal prachtig en de heren spelen geweldig. Het valt pas in het voorlaatste nummer op dat er eigenlijk nauwelijks gesoleerd wordt en dat komt dan door een knappe gitaarsolo. Maar eigenlijk is alles wel puik, deze muzikanten weten wat ze doen.

Dit is een buitengewoon sterke plaat waarop je maar één ding zou kunnen aanmerken: hij duurt echt veel te kort!