Knitting By TwilightAlbum

Hoe mondiaal we toch geworden zijn: in besprak afgelopen jaar een ep van de Amerikaanse band Knitting By Twilight. Die ep, “Riding The Way Back Home”, was een lekker plaatje vol stukken die het volwaardige album “An Evening Out Of Town” niet gehaald hadden. Ik vond het wel zo eerlijk te vermelden dat ik die plaat nog nooit gehoord had en zie: voor ik het wist had ik nieuwe vrienden over zee die mij niet alleen een aardige kerstkaart, maar ook het betreffende album stuurden. Hoog tijd om Knitting By Twilight nog eens onder de loep te nemen.

Korte samenvatting van het voorafgaande: Knitting By Twilight maakt een charmante mengeling van minimalistische, ambiente muziek en postrock, die vooral door de grote inbreng van John Orsi een percussief karakter heeft. Ik vond de stukken wel wat luchtig, meestal is het een thema dat wordt opgebouwd en weer in de verte verdwijnt zonder dat er veel gebeurt. Mooi, maar ook een beetje leeg.

In vergelijking met die ep heeft “An evening Out Of Town” voor- en nadelen. Het ligt natuurlijk in de lijn der verwachtingen dat als een bord met opgewarmde kliekjes lekker is, het hoofdgerecht waar die kliekjes van afstammen nog veel lekkerder is. Dat is ook hier het geval: het album is sterker dan de ep. Stukken als het treffend dromerige Jaunt To Dreamland en het dreigende Water Pumps From Cloudland zijn bijzonder sfeervolle, filmische composities die minder vrijblijvend klinken. Ook wat wrangere, meer  experimentele stukken als Oblivian’s Poppied Slope lijken beelden te onderstrepen, hoewel het aan de luisteraar is om die beelden erbij te bedenken. Hoogtepunt is Bell Weather, dat me zowel aan een oud stuk van Vangelis als aan Dead Can Dance doet denken.

Een nadeel is, wat mij betreft, dat de muziek van Knitting By Twilight zich het best in kleine brokken laat beluisteren, liefst liedje voor liedje. Een plaat vol, hoe kort die plaat overigens ook is, is net te veel. Het dreigt een optelsom te worden van wat achteloze liedjes die – op eigen merites beoordeeld – individueel sterker zijn dan in deze sequentie. Als je liedje twee beluistert ben je liedje één al weer vergeten en dat is jammer. Op de i-Pod, in een shuffle, zijn deze composities stuk voor stuk eye-openers.

Ook dit album is weer in een bloedmooi hoesje gestoken, tot in de puntjes verzorgd. De muziek heeft een fraaie, warme klank en een wat onaardse sfeer, een bijna mistige schoonheid die niet van deze tijd is. Dat maakt van Knitting By Twilight een bijzonder bandje en van dit album een nauwelijks relevante, maar even goed zeer waardevolle plaat.

Erik Groeneweg