KraftwerkAlbum

Hebben de twee leden van Kraftwerk lang over de titel van hun derde lp nagedacht? Ralf Hütter en Florian Schneider hebben in elk geval de titel “Ralf And Florian” bedacht, die niets te raden overlaat.

Alle nummers werden weer door R&F geschreven, uitgevoerd en geproduceerd, terwijl Konrad ‘Connie’ Planck weer invloedrijk was als geluidstechnicus. Emil Schult leverde een belangrijke bijdrage met zijn muziekstrip-poster. Alle nummers werden zo geïllustreerd, even de stad Düsseldorf (waar hun Klink Klang studio is gevestigd).

Een verkeerspylon is een terugkerend element op de hoezen van de eerste lp’s van Kraftwerk, alsof ze hiermee een voorschot willen nemen op hun latere succes met Autobahn. Op het debuut was hij rood, op Kraftwerk 2 groen en op deze schijf is de pylon weer rood.

Elektrisches Roulette doet zijn naam eer aan. Eerst is een gebrom te horen, getingel komt erbij, met drums en veel percussie. Versnellingen en pauzes wisselen elkaar af, uitmondend in een kakofonie van geluiden.

In het lichtvoetige Op Tongebirge domineren fluitgeluiden in allerlei lagen, door elkaar, met soms een lage ondertoon. Een bas synth sequencer en andere geluidseffecten spelen een prominente rol op Kristallo, met over de andere box toetsenklanken. Ook een drumcomputer is te horen, in totaal levert dit een tamelijk chaotische melodie op. Het was de bedoeling dat de elektronica kristalhelder zou klinken.

Met Heimatklänge is de lp alweer omgedraaid. Veel minder heftig en chaotisch klinkt dit rustige pianostuk, aangevuld met vervormde fluiten. Kraftwerk zet duidelijk iets meer in op meer toegankelijke melodieën. Hoogtepunt vormt het nummer Tanzmusik. Het is een aantrekkelijk samengaan van fluit, drummachine, ritmes  en elektronische toetsenklanken, terwijl ook een soort koorgeluid uit een kastje wordt getoverd. Ralf en Florian sorteren met dit nummer voor op hun latere succesnummer Autobahn. Kraftwerk is niet zo van de lange nummers, maar Ananas Symphonie is met bijna veertien minuten een uitzondering. Het is een nummer dat lekker weg luistert, waarin ook weer veel gebeurt qua ritme, geluiden, tempo en sfeer. Een Hawaiiachtig gitaargeluid en drums die bijna als de zee klinken roepen een tropisch, bijna broeierig sfeertje op. Vervormingen, brom- en plokgeluiden zorgen voor opwinding, toch is het geheel bijna melodieus en vloeiend te noemen.

De muziek is bijna volledig instrumentaal, op wat woordloze vocalen op Tanzmusic en Ananas Symphonie na. Op het laatste nummer is voor het eerst de vocoder te horen, wat later een handelsmerk van de band zou worden.

“Ralf And Florian” wordt algemeen gezien als de derde en laatste lp voor het nieuwe tijdperk dat wordt ingeluid met het vermaarde “Autobahn”. Na de eerste twee, behoorlijke experimentele lp’s markeert “Ralf And Florian” een soort overgang. De klanken gaan duidelijk al wat meer de nieuwe richting op, al is deze lp lieflijker en ritmisch minder strak dan het latere elektronische werk van Kraftwerk. Zelf hebben de heren het niet zo op het werk uit deze periode en doen ze er bij voorkeur het zwijgen toe. Ze weigerden deze werken op cd te doen uitbrengen en ze zijn alleen als bootleg verkrijgbaar. Ze beschouwen “Autobahn” als hun eerste conceptalbum. Dat kent iedereen, in elk geval de single, dus is wel eens aardig om te luisteren hoe de weg ernaartoe is afgelegd en dan is “Ralf And Florian” best het proberen waard.