KraftwerkAlbum

We schrijven het jaar 1983, het jaar waarin de Tour De France zijn zeventigste verjaardag viert. De Tour waarin de blonde studentikoze Fransman Laurent Fignon zegevierde, Peter Winnen zijn naam geen eer aandeed en Joop Zoetemelk de twijfelachtige eer genoot een vermeende dopingzondaar te zijn. Dat zelfde jaar zagen vier Duitse pioniers van de elektronische muziek de kans schoon hun tweede passie ‘wielrennen’ in een muzikaal jasje te steken. Resultaat was een grote hit genaamd Tour De France welke sinds dat jaar minimaal één keer per jaar de ether in geslingerd wordt.

We schrijven het jaar 2003, het jaar waarin de Tour De France zijn honderdste verjaardag viert. De Tour waarin ene Lance Armstrong voor de vijfde keer het felbegeerde geel naar Parijs bracht en Nederland als hét fietsland bij uitstek geen deuk meer in een fietsend pakje boter trapte. Dat jaar zagen dezelfde vier Duitse pioniers van de elektronische muziek de kans schoon hun tweede passie wielrennen in een nog grotere muzikale jas te steken. Resultaat was een volledig album met als thema de Tour De France, het grootste wielerspektakel ter wereld.

We schrijven het jaar 2009, het jaar waarin de Tour De France gewoon weer van start ging. De Tour die in zes jaar tijd volledig geschoond zou zijn van tientallen notoire spuiters en slikkers, de Spanjaard Alberto Contador zijn tweede eindzege behaalde, Mark Cavendish zes keer aan de haal ging met de dagprijs en ene Lance Armstrong in het jaar van zijn comeback op de laagste trede van het ereschavot deed belanden. Dat jaar zagen dezelfde vier Duitse pioniers van de elektronische muziek de kans schoon hun tweede passie wielrennen in een muzikale overjas te steken. Resultaat was een volledig geremasterd album dat kan worden beschouwd als een nieuwe band onder een oude fiets.

Het zal je niet zijn ontgaan dat we hier spreken over het album “Tour De France” van het Duitse Kraftwerk. Dit album was het eerste levensteken na een afwezigheid van vele jaren en tevens het sein voor een doorstart van deze veteranen waarvan velen zich afvroegen of ze geen echte robots waren. Kraftwerk ging na dit album weer optreden en werken aan nieuwe muziek.

Ondanks dat “Tour De France” onmiskenbaar het geluid van Kraftwerk kent, wordt het niveau en de originaliteit uit de hoogtijdagen (lees 1974 – 1978) niet meer gehaald. Zo is het titelnummer Tour De France in mijn ogen onnodig opgerekt tot een driedelig stuk van bijna vijftien minuten waarin de minimale variaties alleen de kritische luisteraar en grote fans zullen opmerken. Grappig is wel weer Elektro Kardiogramm waarin een echte ademhaling en hartslag (naar het schijnt die van Ralf Hütter zelf) is geïntegreerd.

Voor het overige bestaat het album uit variaties en herbewerkingen van het centrale muzikale thema en enkele nieuwe typische Kraftwerk composities, waaronder Chrono waarin het specialisme tijdrijden op vernuftige wijze muzikaal wordt vertolkt.

“Tour De France” staat in de geschiedenisboeken niet genoteerd als het meest memorabele album van Kraftwerk. Met deze opgedirkte versie komt daar geen verandering in. Zolang een muzikale dopingcontrole uit blijft, zullen deze Duitse pioniers van de elektronische muziek ongetwijfeld tot in de lengte van dagen blijven doorfietsen. En daar doen ze erg veel mensen een plezier mee!

Hans Ravensbergen