Krobak

Little Victories

Info
Uitgekomen in 2013
Land van herkomst: Oekraïne
Label: eigen beheer
Website: www.facebook.com/krobak
Beluisteren kan hier: http://krobak.bandcamp.com
Tracklist
And There By The River I Lost My Glasses (10:15)
Last Days Of Summer (8:16)
Broken (Are Little Victories By The Ship Of Life (4:41)
It's Snowing Like It's The End Of The World (11:51)
Amnesia (2013 Version) (15:02)
A – basgitaar
I – gitaar
M – viool
N – drums
Little Victories (2013)
The Diary Of The Missed One (2008)

Krobak is een postrock-formatie uit Kiev bestaande uit twee jongens en twee meisjes. De meisjes vormen de ritmesectie, terwijl de jongens op respectievelijk gitaar en viool de melodieën uiteenzetten. De leden gaan op de cd vergezeld van slechts de eerste letter van hun voornaam, maar A en N zijn dus de meisjes, en I en M zijn de jongens. Wat hun echte namen zijn is ook weer geen groot geheim, want een schattig Youtube-filmpje dat als ‘documentaire’ geldt voor hun tweede cd “Little Victories” (met Engelse ondertiteling, maar die moet je dan wel ergens aanzetten: http://www.youtube.com/watch?v=xcSGsN5Jv_o) toont gewoon hun normale namen. De schaarse lezer dezer recensie moet mij mijn luiheid dit over te typen maar vergeven.

Want hoewel I in de documentaire aangeeft dat hij voornamelijk is geïnspireerd door de Canadese formatie Godspeed You! Black Emperor, komt het Oekraïense Krobak niet eens in de buurt van deze pioniers op het gebied van postrock. Krobak brengt namelijk een tamelijk standaard versie van postrock, zonder noemenswaardige vernieuwende elementen of verrassende wendingen. Ik vind ze persoonlijk eigenlijk veel meer lijken op het Japanse Mono, maar ook daar kunnen ze zowel geografisch als muzikaal niet aan tippen.

Dat neemt niet weg dat “Little Victories” prettig beluistert, een beetje zoals zelfs een matige plaat van Do May Say Think of Explosions In The Sky weleens een luisterbeurt gegund mag worden. Eigenlijk hoor ik liever deze oerversie van postrock voor de zoveelste keer, dan zogenaamde ‘vernieuwende’ postrock-groepen als 65DaysOfStatic of God Is An Astronaut. Ik heb liever verveling dan irritatie, zou je me aan de andere kant ook kunnen verwijten. Of dat ik als recensent toleranter ben naar matige postrock dan bijvoorbeeld naar matige neoprog.

Feit blijft dat er veel betere postrock bestaat, een genre dat sowieso geplaagd wordt door zeer nauwe grenzen, waardoor vernieuwingsdrang zorgt voor vervreemding en progressie voor ergernis. En daarin blijft Krobak keurig binnen de lijntjes, maar voegt niets aan dit tanende genre toe.

Gelukkig weten de dames en heren van Krobak dat ook wel, daarom dat de cd keurig als goedkope download (7 dollar) via hun Bandcamp te verkrijgen is. Dat is-ie ook precies waard. Het zal voor de rest geen hoge ogen gooien in de jaarlijstjes, ook niet als deze site www.postrockwereld.org zou heten.

Markwin Meeuws

Send this to a friend