KshettraAlbum

Trio’s hebben het maar lastig. Met een beperkt aantal instrumenten sta je altijd voor de keuze bij het maken van een plaat: nemen we iets op dat we ook live kunnen spelen, of dubben we net zo lang tot we iets hebben wat fantastisch klinkt, maar niet uit te voeren is zonder samples of gastmusici? Het uit Rusland afkomstige Kshettra is zo’n trio. Gitaar, bas en drums, daar moeten we het op dit debuutalbum “<i>” mee doen. En Kshettra koos ervoor om zo min mogelijk overdubs te gebruiken, ongetwijfeld om ook live authentiek over te kunnen komen.

Met een trio zonder toetsen ligt het gevaar van verveling al snel op de loer. Zeker als het album ook nog eens geheel instrumentaal is. Dan moet je van goeden huize komen om de luisteraar drie kwartier lang te boeien. De heren doen hun best, dat staat vast. Ze mengen moeiteloos jazz fusion, avant-garde en heavy rock tot verschillende muzikale gerechten, maar eerlijk gezegd kan ik hiervan geen drie gangen op. Kshettra is technisch goed onderlegd, de hoofdrol is uiteraard voor gitarist Gabdullin, die zich toont als een veelzijdig gitarist. De ene keer ruig, met volop distortion, dan weer clean, soms alleen akkoorden spelend, soms lekkere lickjes. Bassist Gas kan uitstekend meekomen en maar drummer Tikhonov heeft soms wat moeite met het tempo en vooral de vele wisselingen.

Het is duidelijk dat Kshettra kiest voor de ‘natuurlijke’ setting van gitaar, bas en drums. Anders had Gabdullin wel de nodige elektronica achter zijn gitaar gehangen, in de vorm van gitaarsynthesizers of software plugins. En dan te bedenken dat de voorganger van Gabdullin een saxofonist was – over moeilijke trio’s gesproken! De zelfopgelegde beperking levert een goed gemaakte, maar niet wereldschokkende plaat op. Sterke momenten hoor ik vooral in Dragonfly, een nummer met veel sfeer, in een rustig tempo met vooral cleane gitaar, waarin Gabdullin goed laat horen waar hij allemaal toe in staat is. Dreamwalker is een gevarieerd nummer met de nodige tempowisselingen en dynamiek. Afsluiter Eva Is Eating An Orange kabbelt mij iets te rustig voort voor zijn bijna 13 minuten, al maakt de climax daar wel iets van goed.

Een speciale vermelding krijgt de omslag, waarvan elk exemplaar uniek is met een handgeschilderd vlak van kunstenares Mila Kiseleva. Leuk.

Marcel Debets