Genua en omgeving is een broedplaats van hedendaagse muziek. Een bekend Italiaans proglabel is er gevestigd en we kennen bands als Narrow Pass, Fabio Zuffanti en zijn diverse projecten. In 2011 maakten we ook kennis met La Coscienza Di Zeno uit de geboorteplaats van Columbus. Dit gezelschap nam de titel van een standaardwerk van schrijver Italo Svevo als bandnaam. Deze op en top Italiaanse band laat met “La Notte Anche Di Giorno” zijn derde product het levenslicht zien. Het is de opvolger van “Sensitivita”, dat lovende kritieken kreeg. De Genuezen borduren verder op de eerder ingeslagen weg die geplaveid is met traditionele Italiaanse prog, die zijn oorsprong kent in de jaren ’70, waarbij we niet om de naam Le Orme heen kunnen.
“La Notte Anche Di Giorno” is opgebouwd uit twee suites, die weer bestaan uit in totaal elf niet al te lange stukken, waarmee je in het verleden precies twee kanten van een lp kon vullen. Deel I heet La Giovane Figlia (de kleine dochter) en deel II L’Antica Madre (de oude moeder). Het verhaal gaat dus over twee vrouwen, die de staat van ‘volheid’ zijn kwijtgeraakt om in die van ‘leegheid’ te belanden. Ze ervoeren dat geluk en pijn het leven hebben omvlochten als twee slangen hun staf. Zo.
De muziek wordt gedomineerd door de arbeid van twee toetsenmannen, Stefano Agnini en Luca Scherani (Hostsonaten), die met hun vintage instrumenten, inclusief de Mellotron, voor een dromerige sfeer zorgen en de melodieën uiterst geraffineerd aan elkaar rijgen, alsof de tijd decennialang stil heeft gestaan. Prachtige partijen en solo’s toveren zij uit hun klavieren, daarbij tevens een hoofdrol latend voor zanger Alessio Calandriello. Ik mag zijn karakteristieke stemgeluid, steeds met een zeker vibrato, waarbij hij soms akelig de hoogte in gaat, dit alles natuurlijk met een portie emotie, graag horen, al kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die zich hieraan ergeren. Davide Serpico vult deze solide basis uitstekend aan met functioneel gitaarspel, diens solo’s zijn puntig en komen steeds precies op tijd binnen.
Bijzonder is het gebruik van viool, cello en fluit, die de muziek bij vlagen een bijna zoet karakter geeft en ons soms getuige doen wanen van kamermuziek. De overgangen tussen en het samenspel van al deze instrumenten zitten knap in elkaar en zorgen voor fraaie staaltjes klassieke symfo. De onderdelen van de suites lopen toch al natuurlijk in elkaar over, waardoor “La Notte Anche Di Giorno” zich moeiteloos als één muziekstuk laat ervaren.
Deel I is het meest lichtvoetig en wordt afgesloten met een vocale bijdrage in kampvuursfeer van Simona Angionloni (Hostsonaten, Aries) die lichtvoetig in het Frans zingt. Deel II heeft iets meer rocktinten, maar ook uitgesproken viool- en pianostukken. Samenspel van alle genoemde instrumenten, inclusief een vette Mellotron, vormt de apotheose. Dat past allemaal net.
Verwacht geen vernieuwing, niet het opzoeken van de randen van de bestaande prog, geen gecompliceerde composities of epische stukken bij deze inwoners van La Superba. Als iemand dat als een minpunt wil noteren: prima. Ik hou hiervan maken: muziek die me raakt, die knap in elkaar steekt, uitstekend wordt vertolkt, waar de (klassieke) sfeer vanaf druipt en waarbij de soepele melodieën lijken te strijden om voorrang.
Ik neem mijn paplepel mee naar bed. Voor La Coscienza Di Zeno kun je mij wakker maken, dag en nacht, il giorno anche la notte.
Fred Nieuwesteeg