Coscienza Di Zeno, LaAlbum

De prijs voor de meest genegeerde cd van 2011 gaat zonder enige twijfel naar de Italiaanse band La Coscienza Di Zeno (CDZ), die in het begin van dat jaar deze titelloze debuut afleverde. Vernoemd naar een roman van de Italiaanse schrijver Italo Svevo heeft deze band werkelijk alles dat liefhebbers van Italiaanse progressieve rock uit de jaren ’70 kan bekoren. Ik noem even de elementen:

• Een lange bandnaam die Nederlanders nauwelijks kunnen uitspreken
• In de persoon van Alessio Calandriello een theatrale zanger die de longen uit zijn lijf schreeuwt
• Maar liefst twee uitstekende toetsenisten die Mini-Moog, orgel, piano en Mellotron laten duelleren met een eveneens uitstekende gitarist
• Een instrumentale openingstrack (Cronovisione) die ook nog eens met een vrouwelijke vertelstem wordt geopend, zodat de muziek een extra spanning meekrijgt
• Een raadselachtige hoes, een beetje amateuristisch, maar toch ook mooi
• Alle teksten in het boekje in het Italiaans geschreven, hetgeen het mysterie verhoogt.

Daarmee zou ik in principe de recensie kunnen beëindigen en stellen dat vooral fans van oude, Italiaanse bands als Banco del Mutuo Soccorso, Museo Rosenbach, Premiata Forneria Marconi en Alphataurus deze plaat ogenblikkelijk moeten aanschaffen. Toch valt er nog wel iets meer over te vertellen.

Door het listige gebruik van Mini-Moog, maar vooral door het strakke, helemaal niet Italiaanse prog-achtige drumwerk en het stuwende basspel krijgt de groep tevens een fris neoprog-tintje. Dat is vooral te merken aan de instrumentale opener Cronovisione. Helemaal aan de andere kant kent CDZ tevens lichte avant-prog, of beter gezegd neoklassieke invloeden, wat een instrumentale track als Un Solito Baratto Alchemico heel spannend maakt, zeker als aan het einde een kerkorgel, piano en synthesizerklanken worden binnengedragen en drummer Andrea Orlando helemaal tekeer gaat.

Toch is het moeilijk om een hoogtepunt aan te wijzen binnen de zeven tracks. Ook de ballads Gatto Lupesco en het met accordeon doorspekte Il Basilisco zijn buitengewoon fraai. Misschien gaat mijn voorkeur uit naar het 13 minuten durende Nei Cerchi Del Legno, dat alle kanten opgaat, maar mooi emotioneel eindigt in het vierde deel Radici Di Una Coscienza.

Ik ben altijd voorzichtig Italiaanse bands te promoten met de woorden: ‘nieuwe ontdekking’. Immers, er zijn zoveel Italiaanse bands die fantastische werken uitbrengen en vaak blijft het maar bij één werk. Dat is nog een ingrediënt van de ‘klassieke’ Italië-prog, waarvan ik bij deze hoop dat het zéker niet bewaarheid mag bevatten. Dat doet echter niets af aan het feit dat “La Coscienza Di Zeno” gemakkelijk als één van de beste debuten van de afgelopen jaren kan worden beschouwd en voor mij persoonlijk geldt dat ze hun plaatsje in mijn top 10 van 2011 al verdiend hebben, ook al is de concurrentie dit jaar moordend. Laten we van ganser harte hopen dat CDZ geen eendagsvlieg blijkt te zijn.

Dus, de plaat mag een beetje beschouwd worden als een ‘sleeper’. Laat deze plaat te midden van de lawine van fantastische releases in 2011 niet aan je voorbij gaan.

Markwin Meeuws