Fabbrica Dell Assoluto, LaAlbum

Wie op de middelbare school eindexamen Engels heeft gedaan, heeft ongetwijfeld een aantal boeken voor het mondelinge examen moeten lezen. Bij velen zal misschien wel George Orwell’s beroemde roman “1984” op de boekenlijst hebben gestaan. En zeg eens eerlijk; heb je het in het Engels of stiekem in het Nederlands gelezen. Welnu, de mannen van La Fabbrica Dell’Assoluto geven een nieuwe dimensie aan het boek. Zij presteren het hier om Orwell’s beroemde dystopie in het Italiaans op een fraai stukje muziek te presenteren.

Waar het Italiaanse Black Widow Label er eerder in slaagde om de terugkeer van Cherry Five met een erg sterk album op te luisteren, hebben zij met La Fabbrica Dell’Assoluto weer een uitstekende Italo Prog band aan het label toegevoegd. Ook hier krijgen we weer te maken met die typische Italiaanse progrock boordevol antiek toetsenwerk en lekkere dramatische zang. Toetsenist Daniele Fuligni maakt veelvuldig gebruik van zijn Mellotron, Minimoog en vooral Hammond Orgel. Vernieuwend? Origineel? In de verste verte niet! Maar dit is wederom weer zo heerlijk uitgevoerd dat ondergetekende zijn enthousiasme maar moeilijk kan verbergen.

In de huidige tijd heeft Orwell’s roman wel iets van zijn actualiteit en urgentie verloren. Desondanks maakt zijn naargeestige verhaal nog steeds de nodige indruk op me. En hoewel mijn kennis van de Italiaanse taal redelijk beperkt is, kan ik het verhaal op het album goed volgen. Dat komt voor een groot deel omdat de titels van de nummers refereren naar belangrijke onderdelen en personages in het boek. Maar de muziek sluit ook prima aan op de verhaallijn.

En hoewel het onderwerp van dit stukje muziek behoorlijk zwaar is, is het zeker te merken dat de heren veel plezier in het muziek maken hebben. De af en toe best ingewikkelde muzikale passages worden hier heel frivool en ogenschijnlijk met het nodige gemak weggespeeld. Ook het fraaie artwork illustreert dit. Het cd-boekje toont – naast de teksten – de band in de oefenruimte omringd door lege drankflessen en volle asbakken. Het toont aan dat hoewel je met een behoorlijk zwartgallig onderwerp werkt, het plezier als muzikant voorop blijft staan.

Zoals gezegd lijkt ook deze Italiaanse band rechtstreeks vanuit de jaren ’70 naar de nieuwe tijd te zijn overgestoken. Van Der Graaf Generator lijkt hier de belangrijkste inspiratiebron. Niet zo heel verwonderlijk als je bedenkt dat deze band zeer populair was in de jaren ’70 in Italië. Het veelvuldig ronkende orgel en de dramatische zang die af en toe sterk aan die van Peter Hammill doet denken, versterken dit beeld alleen maar. Als dan in 2+2=5 ook nog een behoorlijk dissonante saxofoonpartij opduikt, kunnen we helemaal niet meer om deze vergelijking heen. En waar Van Der Graaf Generator een band zonder gitarist was, is het hier gitarist Daniele Sopranzi die een grote meerwaarde voor de band is. Zijn spel doet af en toe sterk aan Steve Hackett denken, waardoor we gezellig in het verleden blijven rondhangen.

Het Black Widow label lijkt zich te specialiseren in deze, sterk in het verleden geëtste symfonische bands. Wanneer zij meer bands aan zich kunnen binden die de kwaliteit herbergen die La Fabbrica Dell’Assoluto in zich meedraagt, kan dit voor de nostalgisch ingestelde symfo fan alleen maar goed nieuws zijn. Ik lust er wel pap van.

Ralph Uffing

CD:

LP: