Italiaanse akoestische neo-folk met klassieke invloeden.
“La Pietra Lunare” (De Maansteen) is geïnspireerd door het gelijknamige boek van de Italiaanse schrijver Tommaso Landolfi. Hij schreef dit boek in 1939 en het handelt over de periode tussen de twee wereldoorlogen in Zuid-Italië. Een periode waarin de wonden van de eerste wereldoorlog werden gelikt en er veel verdriet en armoede heersten. Daarnaast geloofden veel mensen op het platteland dat magische riten enige invloed op het dagelijkse leven konden hebben. In een overwegend akoestische setting worden deze verhalen over hard realisme en bijgeloof op dit album tot leven gewekt.
De muziek voor dit project werd opgenomen tussen 2009 en 2014 en in 2015 in een beperkte oplage uitgebracht op het Lichterklang Records label. Deze versie bevatte ander artwork en de laatste track van de huidige versie ontbrak.
De muziek voor dit album werd geschreven door Duccio Del Matto en de tekst door Gianni Caldararo. Voor de opnames riepen ze de hulp in van prominente musici van bands uit de Italiaanse neofolk scene, luisterend naar namen als Egida Aurea, Zena Soundscape Project, Lupi Gladius en Antiqua Lunae.
De muziek op dit album laat zich het best omschrijven als een mix van mediterrane folk en klassiek met een sterke focus op melodie. De akoestische gitaren vormen het instrumentale hart van deze “Maansteen”. Zorgvuldig gedoseerd worden de gitaren ingekleurd met basgitaar, saxofoon, toetsen, viool, percussie, elektrische gitaar, accordeon en dwarsfluit. De basgitaar, toetsen en elektrische gitaar blijven meestal op de achtergrond. De viool, dwarsfluit, accordeon en saxofoon daarentegen worden prominenter ingezet en vaak met een hoog melodisch gehalte.
Vooral de saxofoon is eigenlijk een vreemde eend in deze folk-bijt. Omdat dit instrument vaak op een rauwe, bluesy manier wordt bespeeld creëert het een surrealistische sfeer die overigens snel op zijn plaats valt en daardoor niet misstaat. Luister maar eens naar Pane Nero (zwart brood).
Gianni Caldararo, die het merendeel van de tracks zingt, wordt met regelmaat ondersteund of geflankeerd door de heldere stemmen van Giulia Maselli, Gilda Ragione en Emma Tesone. Laatstgenoemde schittert met haar prachtige stem in La Merica (met zelfs een klein bluesje) en La Falce E La Spiga.
In de muziek hoor je hoegenaamd niets terug van eerder genoemd hard realisme en bijgeloof. Met name door de klassieke invloeden overheerst een melancholieke sfeer. Door de bijna perfecte uitvoering van de muziek en de dito opnamekwaliteit mis je een beetje de kneuterige warmte en gezelligheid die folk-muziek vaak kenmerken. Het geheel maakt op den duur een enigszins steriele indruk. Na een aantal luisterbeurten openbaren zich echter pas de subtiele gelaagdheid van de arrangementen en de fraaie melodieën. Je moet er dan wel in alle rust voor gaan zitten.
Hou je van een stevige pot prog-rock met flitsende gitaren en vette toetsen, zul je inmiddels wel hebben begrepen dat je “La Pietra Lunare” beter in Zuid-Europa kunt laten liggen. Wanneer je hart opengaat bij subtiel akoestisch spel en fraaie klassieke melodieën is een reisje naar hun Bandcamp pagina zeker de moeite waard.
Math Lemmen