Tulipe Noire, La

In The Gates Of Dream

Info
Uitgekomen in: 1996
Label: eigen beheer
Website: www.latulipenoire.gr
Tracklist
Oblivion (9:05)
Through The Gates (4:22)
In The Haunted Forest (6:06)
The Sign Of The Dragon (5:39)
Orange Flames (7:04)
The Messenger (5:48)
Gateway (4:35)
The Burst (6:44)
Alix: piano, orgel, synthesizer, achtergrondzang
Barkoulas: gitaar
Condakis: gitaar
Hyde: basgitaar, toetsen
George F.: drums
Lena: zang
Nostimon Hemar (2006)
Faded Leaves (2002)
Shattered Image (2000)
In The Gates Of Dream (1996)

Griekenland is niet meteen het meest vooraanstaande land als het gaat om symfonische muziek, maar toen was daar toch ineens het schijfje uit Athene dat zijn weg door Europa wist te banen om uiteindelijk ergens in Leiden (uw recensent) terecht te komen.

“In The Gates Of Dream” opent met Oblivion, dat een sfeertje a  la Pink Floyd oproept. Het doet dan ook sterk denken aan Echoes van de cd “Meddle”. Het instrumentale intro met mysterieuze synthesizerklanken komt zeer professioneel over. Na zo’n twee minuten wordt de zang van zangeres Lena ingezet. Het geheel krijgt dan een wat gotischer sfeer, die sterk aan Within Temptation doet denken. De stem van Lena wordt extra versterkt door (te) veel galm, die helaas toch niet de valse nootjes kan verdoezelen. Het grappige is dat hele alinea’s niet zijn te verstaan. Dat komt aan de ene kant door het Grieks accent en aan de andere kant door de overdreven inzet van galm op haar stem. Met het instrumentale Through The Gates gaat het geheel up-tempo met een hoofdrol voor toetsenist Alix, die vingervlug snelle loopjes weet voor te schotelen. Tempowisselingen en treurende gitaarsol0’s rollen over elkaar heen. Het wordt echter nooit ergens een heel verhaal.

En zo volgen er nog vier op rij: In The Haunted Forest, The Sign Of The Dragon (met vervelende zang), Orange Flames en The Messenger. De laatste geeft dan nog wel een aangename synthesizersolo cadeau. Helaas moet ook gezegd worden dat de productie verre van professioneel is. Het geluid is vrij dof, alsof de schijf ergens in een kelder is opgenomen. Met wederom een instrumentaal stuk, The Gateway, wordt er weer iets terug gewonnen. De afwisseling van breaks van de ritmesectie en het prominent aanwezige synthesizergeluid is aangenaam om naar te luisteren en zou zo uit de koker van Pendragon kunnen komen. Ook de gitaarsolo in het nummer maakt veel goed. De afsluiter The Burst heeft dan weer niet de allure van het voorgaande nummer en zal de boeken ingaan als een niemendalletje.

La Tulipe Noire kent weinig hoogtepunten, al zal het thuisland Griekenland waarschijnlijk wel warm lopen voor hun helden. La Tulipe Noire zal beter kunnen scoren met toegankelijker werk.

Ruud Stoker

Send this to a friend