Lane, LanaAlbum

Lana Lane is razend populair in Japan. Haar hartstochtelijk gebrachte symfonische hardrock gaat er daar in als sushi. De Japanse markt telt dan ook vele speciale edities van haar cd’s. Tevens is ze een graag geziene gast op de podia aldaar. Dit heeft deze geweldige live-dubbelaar opgeleverd met hierop materiaal van concerten uit 1998, 1999 en 2002. “Return To Japan” is inmiddels al haar tweede live-album dat opgenomen werd in het land van de rijzende zon. In de beginperiode van Lana Lane verscheen al de cd “Live In Japan”, maar nu is er een live-album rondom top-cd’s als “Queen Of The Ocean”, “Secrets Of Astrology” en “Project Shangri La”, zij het dat van deze laatste twee slechts enkele nummers werden gespeeld. Aanvankelijk was het de bedoeling om met gitarist Peer Verschuren op tour te gaan in 2002 door Japan. Hij had een jaar eerder immers al meegespeeld tijdens de Europese tour. De goed ingespeelde Verschuren bedankte wegens vliegangst voor de eer en in de persoon van Arjen Lucassen werd een tijdelijke vervanger gevonden, maar omdat het zo kort dag was had deze noodoplossing tot gevolg dat een groot aantal nummers van de setlist moest worden geschrapt. Wel heeft Verschuren de gitaarpartijen later in de studio opnieuw ingespeeld en zijn die van Lucassen toedeledokie. Het is eigenlijk een beetje geschiedvervalsing, maar ala… het maakt dit album wel tot wat het is en dat is sterk.

Op de eerste cd is de gehele band aan het werk d.w.z. dat de negen nummers van de 2002-band hier afgewisseld worden met een viertal niet-misselijke stukken uit 1999. Hoe was het ook weer? Elk nadeel heeft z’n voordeel, toch? De tweede cd wordt hoofdzakelijk in beslag genomen door akoestische concerten, promotionele activiteiten en andere speciale gelegenheden waar Lana Lane zich slechts laat begeleiden door de piano, de toetsen en wat programmering van haar echtgenoot Erik Norlander. Aan het eind zitten twee bonustracks. Hier is de volledige band uit 1999 te horen in de toegiften van destijds. “Return To Japan” is wijselijk in elkaar gezet want omdat het album, waarschijnlijk noodgedwongen uit twee totaal van elkaar verschillende schijfjes bestaat, blijft de luisteraar van begin tot eind geboeid.

Beide cd’s vormen het onomstotelijke bewijs dat de geweldige stem van Lana Lane live nog geweldiger klinkt dan in de studio. Met de fantastische combinatie die ze aan de dag legt van kracht en warmte maakt ze elk nummer tot een zinderende ervaring. Stevige nummers als Frankenstein Unbound en Evolution Revolution profiteren van de warmte in haar stem en gevoelige stukken als het gruwelijk mooie Stardust of de Marillion-cover Seasons End hebben juist baat bij haar krachtige manier van zingen. Het is iedere keer weer verbluffend om te constateren hoe goed Erik Norlander de composities en de arrangementen weet af te stemmen op haar capaciteiten. Hij weet exact hoe hij het beste in haar naar boven moet krijgen. De nummers kennen geen struikelblokken voor de dame met de longen van een paard, geen dubbele oxers dus voor haar. Een melodie als die van Secrets Of Astrology is haar op het lijf geschreven evenals die indrukwekkende uithaal in The Beast Within You. Loepzuiver uithalen is haar handelsmerk en om dat te doen zonder te irriteren vergt klasse. Een ander knap punt is dat ze overkomt alsof ze alles met twee vingers in de neus aankan en tegelijkertijd klinkt als iemand die stinkend haar best doet. Lana Lane is een echt podiumdier.

Dit album bevestigt ook het feit dat Norlander een fenomenale toetsenist is. Hij excelleert vooral op de eerste cd waar hij samen met bassist / stickspeler Don Schiff, drummer Vinnie Appice en gitarist Peer Verschuren te horen is. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit wie de poppetjes zijn, want ook de 1999-band met de gehele Rocket Scientists aangevuld met Neil Citron op gitaar klinkt retestrak, gedreven en knallend energiek. Norlander komt herhaaldelijk met van die zalige Wakeman-achtige galoppades. Ze onderstrepen niet alleen zijn kundigheid, ze dragen ook bij aan de broodnodige variatie, want anders zou deze muziek wel heel vaak op hetzelfde neerkomen. Vanaf de in vier fragmenten opgesplitste opener lardeert hij de nummers met pompeuze thema’s, ronkende orgelklanken, statig klavecimbelspel, spacy geslurp en volle strings c.q. brassakkoorden. Het is om van te watertanden.

Zijn spel op de tweede cd valt eerder te omschrijven met woorden als ‘mooi’ en ‘smaakvol’. Niet dat hij een fluwelen aanslag heeft, integendeel zelfs, hij heeft juist een zeer ferme aanslag. Deze sluit perfect aan bij de krachtige zang van Lana Lane. Lovenswaardig uitgevoerde nummers zijn o.a. Take A Breath met majestueus pianospel, de wereldhit Dream On van Aerosmith met piano en strings, het slepende Alexandria en het euforische Let Heaven In.

De afsluitende bonustracks zijn geslaagde covers van King Crimson’s In The Court Of The Crimson King en Long Live Rock ‘n’ Roll van Rainbow die, omdat de volledige band ze uitvoert, de cirkel weer rond maken. Met “Return To Japan” geven Lana Lane en consorten twee uur en een kwartier lang blijk van hun gedecideerde verrichtingen, een trefzekerheid die haar doel niet zal, maar zeker ook niet mag missen.

Dick van der Heijde