LantinorAlbum

Het Russische Lantinor staat onder leiding van gitarist en zanger Alexander Kaminsky en met zijn band Lantinor is hij alweer toe aan zijn zesde cd. Deze plaat is gebaseerd op één of ander fantasy-verhaal dat in het boekje wordt uitgelegd. In het Engels, gelukkig, want de rest van de plaat wordt volgezongen in het Russisch. Zelfs de bandnaam en de titel van de cd zijn gespeld in het Cyrillisch, en hoewel ik in het algemeen niets tegen Russen heb, verhoogt dat niet de aantrekkelijkheid van het gebeuren. Daar komt bij dat ik Russisch een hele lelijke taal vind, zeker als erin gezongen wordt. Is het politiek-correct om te zeggen dat je een taal lelijk vind? Lijkt me niet, toch? Nou, ik vind Russisch lelijk. Zweeds ook trouwens. Italiaans en Spaans daarentegen vind ik prachtig.

De muziek van Lantinor komt mij over als een mix van Red Jasper, Product en Romislokus, waarbij direct moet worden aangetekend dat Red Jasper meer historische waarde kent en de producten van Product beduidend beter zijn geproduceerd. De stem van Kaminsky is niet slecht, maar ook niet een stem om over naar huis te schrijven. Zijn gitaarspel is beduidend beter, maar toch krijg je bij “Ensign Of Fairies, Book 1” het vervelende gevoel dat je aan het luisteren bent naar een goedbedoelde demo van je gitaarleraar, die niet echt met zijn tijd is meegegaan.

Part 1: At The Dawn Of The World begint hoopvol met een mooie gitaarmelodie, maar daarna gaat de compositie alle kanten op, en lijkt van samenhang geen sprake. Het is allemaal niet echt lelijk wat Kaminsky ons brengt, maar ook niet echt mooi, en dit in samenhang met de nogal amateuristische huiskamer-achtige manier van opnemen, maakt dat het luisteren naar Lantinor nogal een opgave wordt. Bij het ambitieuze Part 2: The Golden Age, dat maar liefst een kwartier opzuigt van mijn kostbare tijd, gaat het al direct aan het begin mis: ze kiezen voor een folk-achtig begin en halverwege dient zich een wat kinderachtig refrein aan.

En dan komt ineens dat irritante, kortste nummer van de cd, Jerica, dat bol staat van de Red Jasper-vergelijking (lees: het klinkt heel folky, maar het blijft symfonisch), en nota bene in redelijk goed Engels wordt gezongen. Zowaar gewoon een goed nummer! Ligt het dan toch aan mijn antipathie voor de Russische taal?

Maar alle hoop op misschien toch een aardige plaat vervliegt direct bij Part 3: At The Verge Of Epochs, een heuse epic dat begint als een Solution-liedje met Cardiacs-invloeden. Niet mooi, dus. Daarna volgt een heel scala aan zwakke melodieën, redelijke gitaarsolo’s en storende overgangen. Er zitten een paar aardige stukjes in, maar het is zoeken als een speld in een hooiberg.

Het verwondert me dat Mals Records, normaal een label met een redelijk hoog kwaliteitsniveau, zich geleend heeft om dit middelmatige product op de markt te zetten. Lantinor schiet op alle vlakken tekort, en mijn taalvoorkeur doet daar niets aan af. Of toe.

Markwin Meeuws