Last Son Of Eve is in eerste instantie een soloproject van zanger en multi-instrumentalist Steef Broekhof. Hij begon in 2015 met het schrijven van de muziek, maar tijdens het schrijfproces ontstond de behoefte meer mensen om zich heen te verzamelen, voornamelijk om ook live voor de dag te kunnen komen.
Als snel werd bassist Erik Besselesen aangetrokken en nog wat later verruilde Erik van der Vlis (Dilemma) zijn bassnaren voor die van de gitaar. Aangezien er geen drummer gevonden werd besloot Broekhof voor de liveoptredens achter de drumkit te kruipen, waarbij hij dus ook als zanger optreedt. Vlak voor de Corona pandemie werden er nog enkele live-optredens gegeven, totdat de crisis een abrupte einde bracht aan de vele live intenties van de band.
“Gathering Stones” is een conceptalbum gebaseerd op Broekhof’s eigen boek, “De Getemde Wraak”. Het boek gaat over een jongeman die tijdens een lange reis de klassieke keuzes tussen goed en kwaad probeert te vermijden. Toch zijn de keuzes onvermijdelijk, want hij zal een cruciale rol vervullen in een epische strijd in het voortbestaan van de wereld waarin hij leeft.
Muzikaal produceren Broekhof en zijn maten een fijn potje neo progressieve rock aangevuld met verschillende andere muziekstromingen. Die verschillende invloeden zijn breed te spreidden, zo horen we bijvoorbeeld invloeden van Genesis, Saga en voornamelijk door Broekhof’s stemgeluid Peter Gabriel. Ook de term metal komt in de buurt, hoewel de zorgvuldige productie dat niet in eerste instantie uitlokt. Gevoelsmatig is het tweede gedeelte van het album sterker dan de eerste songs, maar dat zeg ik niet zonder reden.
Naast het verhalende aspect is de muziek gitaargedomineerd, aangevuld met toetsen die aanwezig zijn maar nergens solistisch naar boven komen. Op het gebied van die toetsen kan je aan een neo-prog stijl denken, hoewel de muziek soms zelfs tegen AOR, metal en hardrock aanschurkt. Er staan enkele hoogwaardige nummers op de cd zoals Dragons And Kings, wat prima gecomponeerd is. Luister eens naar dat nummer en dan begrijp je ongetwijfeld wat ik bedoel met de omschrijving van de gitaren en toetsen. Dit alles wordt gefundeerd door een sterke ritmische ondergrond waarin het drumgeluid van Broekhof prima in de productie staat.
Steef Broekhof heeft een prettige stem die soms is te vergelijken met die van Peter Gabriel, vooral in Treacherous Design. Dat is een prima uptempo rocksong met een herkenbaar gitaar arrangement dat lekker in je systeem gaat zitten en waar het refrein doet denken aan de schorre uithalen van Gabriel.
Done With It is een ballad waarin Broekhof zich vocaal wat moeizaam manifesteert, maar hij vliegt nergens uit de bocht. Heerlijk is de gitaarsolo van Erik van der Vlis. Hoewel hij van huis uit bassist is neem ik mijn hoed af voor het heerlijke gitaargeluid op dit album. Afsluiter A New Hope staat garant voor de titel van het nummer; als dit het vooruitzicht voor een mooi vervolg vertegenwoordigt dan is het goed gelukt. Dit is een door piano gedreven track waarin de stem van Steef Broekhof opnieuw sterk doet denken aan die van Peter Gabriel. Hier komt wat Pendragon of Arena om de hoek kijken. Een cheesy, desondanks fonkelend einde van deze cd.
Last Son of Eve heeft een puik debuutalbum neergezet. Als dit de maatstaf is voor een vervolg kunnen we nog veel moois verwachten. Productioneel is er op het gebied van mix en mastering wel wat verbetering te behalen, het geheel mag allemaal wat dynamischer klinken. Zanger Steef Broekhof mag nog iets meer aan zijn techniek schaven, maar dat zijn voornamelijk kleine wensen voor de toekomst. Aan het einde van deze conclusie staat als een paal boven water dat Nederland er een prima nieuwe prog-formatie bij heeft gekregen!