Zoals genoegzaam bekend was er in de jaren zeventig een enorme wildgroei aan progbands in het zuiderse Italië. Bands als Banco del Mutuo Soccorso, Premiata Forneria Marconi of Le Orme – om maar even de grote drie te noemen – besloten muziek te maken in de stijl van het Britse Genesis. En net als hun Britse evenknie hadden deze bands best succes in eigen land wat resulteerde in nieuwe bands die ook in deze stijl prog maakten. Zo was er ook de minder bekende band Latte E Miele.
Met zulk een naam schept een band natuurlijk best wel hoge verwachtingen. De bandnaam laat zich namelijk vertalen als ‘melk en honing’ en dit refereert vanzelfsprekend naar het Bijbelse land van Melk en Honing, Kanaän oftewel het huidige Israël. Nu ben ik niet echt gelovig maar als een band in zijn naam hiernaar verwijst, prikkelt het wel mijn zintuigen en ben ik bereid dit album te proberen. Me dunkt dat de band hiermee al in zijn doel geslaagd is: mensen naar hun muziek laten luisteren.
Zoals ik al eerder aangaf, is net als de grote drie Latte E Miele een band die voornamelijk populair was in de jaren zeventig. Later brachten ze nog enkele live- en verzamelalbums uit maar de facto was de band in de jaren tachtig gestopt. Maar hier is de laatste jaren verandering in gekomen want sinds kort is Latte E Miele weer bij elkaar in hun originele (uit 1972) bezetting. Het spreekt voor zich dat deze “Marco Polo Sogni E Viaggi” hier het eerste tastbare resultaat van is geworden.
De oplettende lezer zal zelfs zonder enige kennis van het Italiaans al bedacht hebben wat het thema van dit nieuwe album van Latte E Miele is. Inderdaad, dit gaat over de Italiaanse ontdekkingsreiziger ‘slash’ handelaar Marco Polo en zijn verre Aziatische reizen en is een soort van progrockopera als ik dat woord hier mag gebruiken. In deze is dit album eigenlijk sterk vergelijkbaar met Il Cerchio d’Oro’s comeback-album, “Il Viaggio di Colombo”. Ook dit was een band die voornamelijk populair was in de jaren zeventig en nu een nieuw album uitbracht en ook over een ontdekkingsreiziger (Columbus in dit geval). En toevallig maken ze ook nog eens zeer gelijkaardige progmuziek.
Het spreekt bijna voor zich dat deze progmuziek zich makkelijk in het hokje van de Italiaanse prog laat plaatsen. En dat klopt eigenlijk ook wel: voor wie thuis is in dit genre valt er ook op dit plaatje weinig echt verrassend nieuws te ontdekken. Dit is Italiaanse prog zoals we ze kennen en zoals we ze ook graag mogen horen, voornamelijk vergelijkbaar met en geïnspireerd door Le Orme in dit geval. Hieruit kunnen de fans van het genre eigenlijk al meteen concluderen dat dit album best wel een aanrader kan zijn.
Voor de anderen moet er nog gezegd worden dat wat Latte E Miele met dit album probeert te doen is een update maken van de klassieke Italiaanse prog zodat hun album ook graag gehoord mag worden door de nieuwere generatie van neoprogliefhebbers. Ook is dit album een stuk toegankelijker dan een aanzienlijk aandeel van de Italiaanse prog die de jaren zeventig in Italië kenmerkte. Maar ze voeren deze update uit zonder hun roots en hun ouderen fans in de kou te zetten. Integendeel, met dit album lijken ze inderdaad te slagen in hun opzet hoewel ik moet toegeven zelf geen neoprogliefhebber te zijn en hier iets minder zicht op heb.
Maar eigenlijk hoef ik hier verder nog weinig aan toe te voegen. “Marco Polo Sogni E Viaggi” is exact wat je ervan verwacht: een hedendaags Italiaans progalbum. Dat wil dus zeggen dat we vergast worden op ondermeer lekkere toetsensolo’s, tempowisselingen, zeer kleurrijke muziek en natuurlijk erg mooie Italiaanse zang. Mocht het met andere woorden nog niet duidelijk zijn; dit is wel degelijk een aanrader voor de meeste progliefhebbers.
Peter van Haerenborgh