LazuliAlbum

Wie oh wie is toch die Dieter Böhm? Is het een over het hoofd geziene luchtvaartpionier uit Duitsland? De titel van de negende cd van Lazuli doet zoiets vermoeden: “Le Fantastique Envol de Dieter Böhm”, ofwel de fantastische vlucht van deze man met Duits klinkende naam. De voorkant van het werkelijke schitterende 60 pagina’s (!) tellende boekje waarin de cd verpakt is, doet dan wel weer de nodige twijfel rijzen. Een vliegenier is gezeten op een reuzendodo, wat weer niet veel goed belooft voor de carrière van deze man. En inderdaad, deze Dieter blijkt toch simpelweg niet te bestaan! Dominique Leonetti schrijft alle muziek voor Lazuli en hij heeft een parabel bedacht. Een muzikant plant een muzieknoot op een eiland, dat uitgroeit tot een melodie en een nummer, dat als flessenpost aan de golven wordt toevertrouwd. Van kust tot kust vertaalt de muziek zo het verhaal van genoemde Dieter die opgaat in de muziek. Lazuli draagt deze cd op aan al haar trouwe fans en iedere fan kan zijn eigen naam in de titel invullen.

Zodra Dominique Leonetti zijn fraaie tenorstem laat horen voelt het direct vertrouwd. De negende van Lazuli brengt geen revolutie teweeg. De melodie van de nummers wordt voor een belangrijk deel bepaald door de stem van deze, zeker ook op het podium zeer innemende persoonlijkheid. Soms bijna vertellend, heel zacht en gevoelig, legt hij veel emotie in zijn stem, die iets mysterieus heeft, wat nog versterkt wordt doordat hij in het Frans zingt en zijn teksten een poëtisch karakter hebben. Aan de andere kant kunnen zijn loepzuivere uithalen ook vol vuur zijn. Vaak zijn tamelijk lange passages te horen met een ook voor Lazuli kenmerkend stuwend ritme, zonder dat het echt stevig wordt. Naast de zang vormen de ritmes, met de nodige percussie, een niet te missen element in de klankkleur, naast het vaak subtiel uitgevoerde toetsenwerk.

Sol betekent een rustig begin, met een opbouw naar een mooie gitaarsolo. Het wachten is op de léode, het door broertje Claude gebouwde instrument, dat het midden houdt tussen gitaar, viool en zingende zaag en dat natuurlijk ook een visitekaartje van Lazuli is. Op Les Chansons sont des Bouteilles à la Mer is het raak, na subtiele inleidende beschietingen mag Claude los voor een lange bloedstollende solo. Dit procedé wordt herhaald in Un Visage Lumaire, waar licht hypnotiserend toetsenspel de opmaat vormt voor de léode, die het stokje hier grommend overneemt, voor een heerlijk slot. Ingetogen is ook de start van Mers Lacrymales, waarbij het zoeken is naar de subtiele elementen in de muziek. Enkele erupties, die ook kenmerkend zijn voor dit Franse gezelschap, leiden tot een scherpe gitaarsolo van Gédéric Byar, met bijpassend toetsenwerk. Het is pure verstilling wat de klok slaat op Baume. Traag en ingetogen zingt Leonetti met niet veel meer dan pianobegeleiding. De enige rimpeling ontstaat als hij krachtiger enkele hoge uithalen doet. Het liedje voelt als balsem voor de ziel (baume betekent balsem).

L’Envol (de vlucht) is een ritmisch instrumentaal werkje dat je in staat stelt om even het aardse bestaan te verlaten om net op tijd weer bij de pinken te zijn om de vliegende man (L’Homme Volant) te kunnen aanschouwen. Het is toetsenman Romain Thorel die hier na het inmiddels bekende fragiele vocale begin de schijnwerpers op zich weet te richten. Hij trekt zijn registers open, zijn spel is zwierig en betoverend en ondersteund door de snarenjongens, laat hij de klanken meevoeren over de golven, totdat zij na een lange tocht aanspoelen op de volgende kust. Het is al weer tijd om af te sluiten, na een dikke 40 minuten is deze lekkere koek op. Het slotstuk heeft weer een vrolijk stemmend middenstuk, dat bol staat van het betere gitaarwerk. Naar het einde doet de gitaar nog pogingen heet hoofd boven water te houden, maar langzaam maar zeker verdwijnen de klanken onverbiddelijke in de golven en is het sprookje ten einde.

Muziek van Lazuli ondergaan is een belevenis. Mensen die de band wel eens live aan het werk hebben gezien zullen dit zeker beamen. De spelvreugde spat er vanaf.

Het is niet wereldschokkend of sensationeel, de band is niet per se bezig nieuwe paden te ontdekken, maar goede muziek heeft dit ook niet nodig. De klasse druipt gewoon van het schijfje af, als je deze muziek op de juiste waarde weet te schatten. Met nummer negen heeft Lazuli zijn eerste concept-cd heeft afgeleverd. Wie heeft er zin om een fantastische vlucht mee te maken en zijn of haar naam in te vullen waar nu Dieter Böhm staat? Nou? Ik zou niet te lang wachten en je gewoon laten meevoeren op de soms betoverende klanken van dit Franse kwintet!