LazuliAlbum

De Franse band Lazuli heeft recent al weer zijn achtste studioalbum uitgebracht. De opvolger van het goed ontvangen “Nos âmes saoules” uit 2016 krijgt de titel “Saison 8” mee. Een verklaring bij de release luidt: ‘Elk nieuw album voelt als een nieuw seizoen van een tv-serie en elk nummer als een aflevering van ons leven’. “Saison 8” wordt door de heren aangekondigd als ‘de komst van de lente, als een jonge loot op een ijzige ondergrond, vastgeklonken aan de duisternis van zijn tijd, stevig verankerd op de grond maar tegelijkertijd wanhopig aangetrokken door de lucht’. Poeh, dat is zware kost, en niet geheel van pretenties ontdaan. Tekst en muziek zijn volledig van de hand van zanger Dominique Leonetti en lijken op dit nieuwe album meer dan ooit een twee-eenheid te vormen.

J’ Attends Un Printemps is het openingsnummer van het nieuwe album en de herkenning is groot: de prachtige en kristalheldere stem van zanger Dominique Leonetti begeleidt door een eenzame piano en dreigende gitaar/Léode in traag tempo. Dan drijft drummer Vincent Barnavol het tempo omhoog en eindigt het nummer in een hectisch geluidscrescendo met een hoofdrol voor het zelfbouw instrument van broer Claude Leonetti. Het wachten op de lente wordt beloond met deze karakteristieke song. Un Linceul De Brume wordt vooral gekenmerkt door de mooie melodie en ligt qua structuur enigszins in het verlengde van zijn voorganger, dezelfde chaos aan het einde. De mist uit de titel trekt langzaam maar zeker op. Mes Amis, Mes Frères gaat over verloren jeugd en broederschap en wordt muzikaal gedomineerd door gitaar en Léode. Vooral de slide-gitaar achtige solo van Claude Leonetti aan het einde die naadloos overloopt in een gitaarsolo van Gédéric Byar, is een hoogtepunt van dit nummer. Les Côtes start enigszins sinister, gevolgd door de heldere tenorstem van zanger Dominique Leonetti onder begeleiding van de piano van Romain Thorel. Wederom dat duet tussen Léode en gitaar ondersteund door zware drums.

Dreigende tonen van diezelfde Léode bij aanvang van Chronique Canine, het verhaal over de trouwe viervoeters die, voorafgaande aan de vakantie, langs de snelweg worden achtergelaten. De mix van beide broers, met klaaglijke tonen voortgebracht door de Léode en de gepassioneerde zangstem, draagt het nummer. De combinatie geeft je een ongemakkelijk gevoel. Het langste en meest intense nummer van het nieuwe album. Mes Semblables staat vrij vertaald voor ‘mijn soortgenoten’. Tekstschrijver Dominique Leonetti voelt soms plaatsvervangende schaamte bij het gedrag van ‘zijn mensen’. In De Deux Choses Lune krijgt de Franse hoorn van Romain Thorel een verdiende hoofdrol. Wat een schitterend en bijzonder instrument is dat toch, door Lazuli op passende wijze in de muziek vervlochten. Slotnummer Les 4 Mortes Saisons is enigszins afwijkend van het eerder gebodene. ‘Je suis en exil’ zingt Dominique in traag tempo tegen een akoestische gitaar en flarden gitaar/Léode. Donker en breekbaar nummer als afsluiter, best gedurfd na alle hectiek van de voorgaande nummers. Fluitende vogels in de ‘uitloopgroeven’.

Een uitstekend album dat grotendeels het ingeslagen pad van voorganger “Nos Ames Saoules” volgt. Een minpuntje is de relatief korte tijdsduur, met nog geen drie kwartier wel heel geschikt voor een vinyl versie, maar het mag van mij best een onsje meer zijn. Poëtische maar zeker ook filosofische teksten, nog steeds in het Frans, maar laat je daardoor niet afschrikken; ze zijn nou eenmaal een integraal onderdeel van de muziek van de band. Dat bijzondere gevoel wat zich van mij meester maakt als ik naar hun muziek luister of getuige ben van hun optredens is ook nu weer in ruime mate aanwezig.

De titel “Saison 8” klinkt in eerste instantie als één van die vele Netflix series die al weer aan zijn zoveelste seizoen toe is, zonder ooit te kunnen tippen aan het begin. Dat is hier gelukkig niet het geval, de heren uit Zuid-Frankrijk hebben wederom een sterk album uitgebracht, misschien wat minder vernieuwend dan voorheen maar sterker over de hele breedte. Bovendien lijken ze, twintig jaar na de oprichting, hun definitieve format gevonden te hebben in zowel tekstueel als muzikaal opzicht. Passie, gevoel en authenticieit nemen een belangrijke plaats in de muziek van het Franse vijftal in, hun live optredens zijn daar het beste bewijs van. Als je ooit de kans krijgt om ze live te zien spelen aarzel dan niet, je zal niet teleurgesteld zijn.

Alex Driessen